Εμέν κι εσέν πη θα χωρίζ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Κουρτίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

[Ωχ! Και -ν-] Εμέν κι εσέν πη θα χωρίζ’
ακόμαν ’κ’ εγεννέθεν [νέι]
[Ωχ! Και -ν-] Ως να εποίκα σε τ’ εμόν
το ψ̌όπο μ’ ετελέθεν [νέι]

[Ωχ! Και -ν-] Εφτά χρόνια ’κι θα κρούγω
σον πρόσωπο μ’ νερόν -ι [νέι]
[Εχ! Και] Να μη σπογγίζω και χάνω
το φίλεμαν τ’ εσόν -ι [νέι]

[Ωχ! Και -ν-] Εμέν κι εσέν π’ εχώρτσανε
ψωμίν να μη χορτάζ’νε [νέι]
[Εχ! Και] Κάθαν βράδον σ’ οσπίτ’ν ατουν
λείμψανον να μονάζ’νε [νέι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατουν	τους
βράδον	βράδυ
εγεννέθεν	γεννήθηκε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
εσόν	δικός/ή/ό σου
ετελέθεν	(αμτβ.) τελείωσε, εξαντλήθηκε, μτφ. πέθανε
εχώρτσανε	χώρισαν, ξεχώρισαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάθαν	κάθε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούγω	χτυπώ	κρούω
λείμψανον να μονάζ’νε	(εκφ. εν είδει κατάρας) να ξενυχτίσουν νεκρό (λείψανο)
μονάζ’νε	φιλοξενούν για διανυκτέρευση
οσπίτ’ν	σπίτι	hospitium<hospes
πη	που
σπογγίζω	σκουπίζω
φίλεμαν	φιλί
χορτάζ’νε	χορτάζουν
χωρίζ’	χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει
ψ̌όπο	ψυχούλα