Με τον πόνον σην καρδία μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώτα Παπαδοπούλου, Παναγιώτης Ασλανίδης, Τάκης Παπαδόπουλος

Με τον πόνον, με το κλάμαν,
με τ’ ατεινές το γράμμαν
Πώς θα ζω σην Αυστραλίαν,
μετ’ έναν φωτογραφίαν;

Έχ̌’ ομμάτα̤ κι εμορφίαν,
στόμαν χωρίς λαλίαν
Μετ’ έναν φωτογραφίαν
πώς θα ζω σην ξενιτείαν

[Λάι, λάι, λάι, λάι, λα]

Με τον πόνον σην καρδίαν,
το κρασίν για συντροφίαν
και χωρίς παρηγορίαν
πώς θα ζω σην Αυστραλίαν;

Με τ’ ομμάτα̤ δα̤κρωμένα,
τα χ̌είλα̤ φαρμακωμένα
Νύχταν ημέραν νουνίζω
ξαν σο γιάνι σ’ να γυρίζω

Αμάν! Η ξενιτει͜ά πολλά βαρύν’
μαχ̌αίρ’ ακονεμένον
Ν’ αηλί εκείνον την καρδά̤ν
όθεν έν’ καρφωμένον

[Λάι, λάι, λάι, λάι, λα]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ακονεμένον	ακονισμένο/η
ατεινές	αυτηνής
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
δα̤κρωμένα	δακρυσμένα
εμορφίαν	ομορφιά
έν’	είναι
έχ̌’	έχει
καρδά̤ν	καρδιά
λαλίαν	λαλιά, φωνή
μαχ̌αίρ’	μαχαίρι
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νουνίζω	σκέφτομαι
ξαν	πάλι, ξανά
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ομμάτα̤	μάτια
παρηγορίαν	παρηγοριά
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
συντροφίαν	συντροφιά, παρέα
χ̌είλα̤	χείλια