Προβολή Τραγουδιού

Αρ’ ατώρα όντες γυρίζω

Καλλιτέχνες: Γιώτα Παπαδοπούλου, Παναγιώτης Ασλανίδης, Τάκης Παπαδόπουλος

Εσύ είσαι η αναπνοή μ’,
ο χτύπον σην καρδία μ’
Χωρίς εσέναν πώς θα ζω,
πουλί μ’, σην ξενιτείαν;

Εγώ θα ξενιτεύω,
θα πάω γαζανεύω
Με παράδες θα κλώσκουμαι,
θα χτίζω, θα γουρεύω

Λες με «ποίσον υπομονήν,
θα έρ’ται έναν ημέραν
σην πατρίδαν θα κλώσ̌κεσαι,
θα έρχ̌εσαι σ’ εμέναν»

Ατότε κι άλλο καλλίον,
θα ζούμ’ απέσ’ σο χωρίον
Θα χτίουμ’, θα γουρεύκουμες
εμείς όλον το βίον

Για τη παιδίων το χατίρ’
επιδέβα τ’ οσπίτι μ’
Επιδέβα τη μανίτσα μ’,
τη γαρή μ’ και τον κύρη μ’

Ξενιτεία πέντε χρόνα̤,
βάσανα πολλά και πόνα̤
’Κ’ επέμ’νεν σην ψ̌η μ’ χαράν
για να κερδίζω παράν

’Ξενιτεύτα νέον παιδίν,
έσπρυναν τα μαλλία μ’
Έφαγα τα νεότητα μ’
σο τσ̌όλ’ την Γερμανίαν

Αρ’ ατώρα όντες γυρίζω
τ’ οσπιτόπο μου θα χτίζω
και εκεί αγαπημένα
θα ζούμε ευτυχισμένα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
ατώρα	τώρα
βίον	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
γαζανεύω	κερδίζω, αποκτώ πλούτο	kazanmak
γαρή	σύζυγος, γυναίκα	karı
επέμ’νεν	απόμεινε
επιδέβα	έφυγα, άφησα πίσω, προσπέρασα, ξεπέρασα
έρ’ται	έρχεται
έσπρυναν	άσπρισαν
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καλλίον	καλύτερο (επίθ.), καλύτερα (επίρ.)
κλώσ̌κεσαι	γυρίζεις, επιστρέφεις
κλώσκουμαι	γυρίζω, επιστρέφω
νεότητα	νιότη, νιάτα
όντες	όταν
παιδίων	παιδιών
παράδες	λεφτά, χρήματα	para/pāre
παράν	λεφτά, το χρήμα	para/pāre
ποίσον	κάνε, φτιάξε (προστ.)	ποιέω, ποιῶ
πολλά	πολλά (επίθ.), πολύ (επίρ.)
πόνα̤	πόνοι, πόνους (αιτ.)
τσ̌όλ’	έρημο, ερημικό	çöl
χρόνα̤	χρόνια
ψ̌η	ψυχή