Ούλ’ ελάτε σον τσαρτσήν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Το χωρίο σ’ πολλά καλόν
τον μισαφίρ’ τιμούνε
Τον ξένον τον αλλόξενον,
ατόν πα αγαπούνε

Ματοζίνιχα, ζινίχ̌ι͜α
όλ’ ελάτεν σον τσ̌αρτσ̌ήν!
Και βελόνι͜α και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην
Και βελόνι͜α και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην

Τη μαχαλά σ’, τρυγόνα μου,
τ’ απάν’ αφκά ελάστα
Εράεψα και ’κ’ εύρα σε
και με την κλαίη εχπάστα

Ματοζίνιχα, ζινίχ̌ι͜α
όλ’ ελάτεν σον τσ̌αρτσ̌ήν
Βελονόπα και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην
Και βελόνι͜α και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην

Αν εξέρ’νες, μικρόν αρνί μ’,
όλα τ’ εμά τα τέρτι͜α
Τ’ άσπρον το μαντιλόπο σου
θ’ εγόμωνες με δά̤κρυ͜α

Ματοζίνιχα, ζινίχ̌ι͜α
όλ’ ελάτεν σον τσ̌αρτσ̌ήν!
Και βελόνι͜α και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην
Και βελόνι͜α και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην

Τσ̌αΐζω και κανείς ’κι ακούει
μίαν και αλλομίαν
Ανάθεμα, ανάθεμα
αΐκον γειτονίαν

Ματοζίνιχα, ζινίχ̌ι͜α
όλ’ ελάτεν σον τσ̌αρτσ̌ήν!
Βελονόπα και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην
Και βελόνι͜α και κουμπία,
έφαεν τ’ εμόν την ψ̌ην

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
αλλομίαν	άλλη μια φορά
αλλόξενον	αλλότριο, αλλοδαπό
απάν’	πάνω
αφκά	κάτω
βελόνι͜α	βελόνες ραψίματος
βελονόπα	βελονάκια ραψίματος
εγόμωνες	γέμιζες
ελάστα	περιφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα	ἀλάομαι/ηλάσκω
εμά	δικά μου
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εξέρ’νες	ήξερες, γνώριζες
εράεψα	έψαξα, γύρεψα, αναζήτησα	aramak
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
έφαεν	έφαγε
εχπάστα	αναχώρησα, κίνησα για
ζινίχ̌ι͜α	στολίδια	ziynet/zīnet
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαίη	κλάμα, θρήνος
μαντιλόπο	μαντιλάκι	mantilium
ματοζίνιχα	φυλαχτά μάτια
μαχαλά	γειτονιά	mahalle/maḥalle
μίαν	μια φορά
μισαφίρ’	φιλοξενούμενο, επισκέπτη	misafir/musāfir
όλ’	όλοι/α
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ̌αΐζω	φωνάζω, επιπλήττω
τσ̌αρτσ̌ήν	έμπορο της αγοράς, γυρολόγο	çerçi
ψ̌ην	ψυχή

Προβολή Τραγουδιού

Ούλ’ ελάτε σον τσ̌αρτσ̌ήν