Προβολή Τραγουδιού 
| Κάποτε εκαμάτιζα | 
 Οι ανθρώπ’ εγουτούρεψαν
Οι ανθρώπ’ εγουτούρεψανΣτιχουργοί: Ανέστης Μωυσής
Συνθέτες: Ανέστης Μωυσής
Καλλιτέχνες: Ανέστης Μωυσής
Ασ’ έναν μαχαλάν είμες κι ασ’ έναν [εμείς, πουλί μ’/πουλί μ’, εμείς] γειτονίαν [γιαρ/νέι] Την πόρτα σ’, ρίζα μ’, άνοιξον ας ελέπω σε -ν- εγώ [πουλί μ’] μίαν [νέι] Εσύ απ’ ατού κι εγώ απ’ αδά, εντάμαν εμείς [πουλί μ’] ας τερούμε [νέι] Κάποτε θα τσ̌ατεύομε, τ’ έναν τ’ άλλο [εμείς] να εγροικούμε [νέι] Κάποτε εκαμάτιζα ήντι͜αν εθέλ’να εγώ [πουλί μ’] εποίν’να [νέι] Όπου κορτσόπα -ν- έμορφα επαίρ’να εγώ [ατά, ξαν] εφίλ’να [νέι] επαίρ’να εγώ [-ν- αρ’ ατά] και -ν- εφίλ’να [νέι] Επέζεψα να ζω αέτσ’ με βάσανα [εγώ] και με πελιάδες [γιαρ] Πού είν’ εκείνα τα καιρούς ντο είχαμε -ν- [εμείς] πάντα σεβντάδες [γιαρ]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση | 
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αέτσ’ | έτσι | ||
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ασ’ | από | ||
| ατά | αυτά | ||
| ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| εγροικούμε | καταλαβαίνουμε | ||
| εθέλ’να | ήθελα | ||
| είμες | είμαστε | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| εκαμάτιζα | είχα στη δούλεψή μου | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| επαίρ’να | έπαιρνα | ||
| επέζεψα | βαρέθηκα, κουράστηκα | bezmek | |
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| εφίλ’να | φιλούσα | ||
| ήντι͜αν | οτιδήποτε, ό,τι | ||
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| μαχαλάν | γειτονιά | mahalle/maḥalle | |
| μίαν | μια φορά | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| πελιάδες | βάσανα, σκοτούρες | bela | |
| σεβντάδες | έρωτες | sevda/sevdā | |
| τερούμε | κοιτάμε | ||
| τσ̌ατεύομε | συναντούμε (τυχαία), τυχαίνουμε | çatmak | 
