Παρασ̌κευή λειφτέσσα

Αρ’ είδα σε από μακρά
εθάρρεσα κάτ’ς είσαι
Κι όσον ντ’ εκαλοτέρεσα,
εσύ για τ’ εμέν ’κ’ είσαι

[Άι!] Και τ’ εμόν η μωρέσσα,
[έι] Παρασ̌κευή λειφτέσσα
Τ’ αχούλ’ν ατ’ς πάει κ’ έρ’ται,
έν’ ολίγον τ’ απαγκέσ’ -α

Μίαν λες με -ν- «τεβεκελή»
και μία λες «τσ̌ικάρι μ’»
Δεύτερον λες με «σέυτελε»
κι επεκεί «παλληκάρι μ’»

[Άι!] Και τ’ εμόν η μωρέσσα,
[έι] Παρασ̌κευή λειφτέσσα
Τ’ αχούλ’ν ατ’ς πάει κ’ έρ’ται,
έν’ ολίγον τ’ απαγκέσ’ -α

Όντες φιλώ σε σταυρωτά
και -ν- ας σα γέλ’τα χάσαι
Κι άμον ντο πάω να δάκω σε
λες «που! αναθεμά σε»

[Εχ!] Και τ’ εμόν η μωρέσσα,
[έι] Παρασ̌κευή λειφτέσσα
Τ’ αχούλ’ν ατ’ς πάει κ’ έρ’ται,
έν’ ολίγον τ’ απαγκέσ’ -α

Η παρά ’κι κανείται με -ν,
το ρακίν ’κι χορτάζ’ ’με -ν
Για τ’ εσέν πάντα τραγωδώ
κι εσύ ξάι ’κι αγαπάς με -ν

[Εχ!] Και τ’ εμόν η μωρέσσα,
[έι] Παρασ̌κευή λειφτέσσα
Τ’ αχούλ’ν ατ’ς πάει κ’ έρ’ται,
έν’ ολίγον τ’ απαγκέσ’ -α