
Στιχουργοί: Θεόφιλος Πουταχίδης
Συνθέτες: Σάκης Σωτηριάδης
Σύναυγα απάν’ σο μέρωμαν εντώκεν η καμπάνα [νέι] Θανατικόν έν’ το χαπάρ’, ν’ αηλί σε, μάρσα μάνα! [νέι] Τα γόνατα μ’ εκόπανε κι η ψ̌η μ’ επεκρεμάεν Η καρδι͜ά μ’ έντονε χουσ̌ούρ κι ο νους ι-μ’ επεχπάεν [νέι] Άμον το κρύον το νερόν π’ αναίτια θολούται [νέι] Το στερνοπούλι μ’ το μικρόν τσ’ έλεεν θα σκοτούται; [νέι] Τα γόνατα μ’ εκόπανε κι η ψ̌η μ’ επεκρεμάεν Η καρδι͜ά μ’ έντονε χουσ̌ούρ κι ο νους ι-μ’ επεχπάεν [νέι] Βαρύν λόγον θα λέγω σε, Θέ μ’, και κάτ’ θα ψαλαφώ σε [νέι] Άγγελον ποίσον το γιαβρί μ’ κι άντζ̌ακ θα συγχωρώ σε Τα γόνατα μ’ εκόπανε κι η ψ̌η μ’ επεκρεμάεν Η καρδι͜ά μ’ έντονε χουσ̌ούρ κι ο νους ι-μ’ επεχπάεν [νέι] Εντάμαν, πουλί μ’, με τσ’ αγγέλτς τη μάνα σ’ παρηγόρα Εμείς με τ’ αδελφόπα σου θα χ̌αίρουμες ατώρα Τα γόνατα μ’ εκόπανε κι η ψ̌η μ’ επεκρεμάεν Η καρδι͜ά μ’ έντονε χουσ̌ούρ κι ο νους ι-μ’ επεχπάεν [νέι]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγγέλτς | αγγέλους | ||
| αδελφόπα | αδελφάκια | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άντζ̌ακ | μόλις που, μετά βίας, τότε μόνο | ancak | |
| απάν’ | πάνω | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γιαβρί | μωρό, μικρό, παιδί | yavru | |
| εκόπανε | κοπήκαν | ||
| έλεεν | έλεγε | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έντονε | έγινε | ||
| εντώκεν | χτύπησε | ||
| επεκρεμάεν | ξεκρεμάστηκε | ||
| επεχπάεν | ξεκόλλησε, κρέμασε | ἐκσπάω | |
| Θέ | (κλητ.) Θεέ | ||
| θολούται | θολώνει | ||
| μάρσα | μαύρη, κακόμοιρη, καημένη | ||
| μέρωμαν | ξημέρωμα | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| σκοτούται | σκοτώνεται | ||
| σύναυγα | χαράματα, την αυγή | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber | |
| χουσ̌ούρ | κομμάτια, θρύψαλα | huşur [οθωμ.περ.] | |
| ψαλαφώ | ζητώ, αιτούμαι | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγγέλτς | αγγέλους | ||
| αδελφόπα | αδελφάκια | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άντζ̌ακ | μόλις που, μετά βίας, τότε μόνο | ancak | |
| απάν’ | πάνω | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γιαβρί | μωρό, μικρό, παιδί | yavru | |
| εκόπανε | κοπήκαν | ||
| έλεεν | έλεγε | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έντονε | έγινε | ||
| εντώκεν | χτύπησε | ||
| επεκρεμάεν | ξεκρεμάστηκε | ||
| επεχπάεν | ξεκόλλησε, κρέμασε | ἐκσπάω | |
| Θέ | (κλητ.) Θεέ | ||
| θολούται | θολώνει | ||
| μάρσα | μαύρη, κακόμοιρη, καημένη | ||
| μέρωμαν | ξημέρωμα | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| σκοτούται | σκοτώνεται | ||
| σύναυγα | χαράματα, την αυγή | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| χ̌αίρουμες | χαιρόμαστε | ||
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber | |
| χουσ̌ούρ | κομμάτια, θρύψαλα | huşur [οθωμ.περ.] | |
| ψαλαφώ | ζητώ, αιτούμαι | ||
| ψ̌η | ψυχή |

