Εξέρτς ντό έν’ χειμωγκονί’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Νίκος Παυλίδης

Εξέρτς ντό έν’ χ̌ειμωγκονί’,
αρνί μ’, να βρέχ̌’ απάν’ ι-σ’;
το χ̌ι͜όν’ να τοπλαεύκεται
αρνόπο μ’, σο κιφάλι σ’;

Άτσ̌απα γιατί
να είμες κακοί,
αφού αδά σον κόσμον
όλ’ είμες μουσαφίρ’;

Εξέρτς ντό έν’ να καίεσαι
και ν’ αραεύ’ς εβόραν;
το καρδόπο σ’ να λύεται
και να γελά η χώρα; -ν

Άτσ̌απα γιατί
να είμες κακοί,
αφού αδά σον κόσμον
όλ’ είμες μουσαφίρ’;’

Εξέρτς ντό έν’ σην καρδία σ’
να έ͜εις έναν γεράν -ι
και να μη γράφτ’ την καμονή σ’
τη κοσμί’ η μελάνη;

Άτσ̌απα γιατί
να είμες κακοί,
αφού αδά σον κόσμον
όλ’ είμες μουσαφίρ’;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
απάν’	πάνω
αραεύ’ς	ψάχνεις, αναζητάς, γυρεύεις	aramak
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
άτσ̌απα	άραγε, αναρωτιέμαι	acaba/ʿacebā
βρέχ̌’	βρέχει
γεράν	πληγή, τραύμα	yara
γράφτ’	γράφω/ει
έ͜εις	έχεις
εβόραν	σκιά
είμες	είμαστε
έν’	είναι
εξέρτς	ξέρεις, γνωρίζεις
καίεσαι	καίγεσαι
καμονή	καημός
καρδόπο	καρδούλα
κιφάλι	κεφάλι
κοσμί’	κόσμου
λύεται	λιώνει
μουσαφίρ’	επισκέπτες, περαστικοί	misafir/musāfir
όλ’	όλοι/α
τοπλαεύκεται	μαζεύεται, συγκεντρώνεται	toplamak
χ̌ειμωγκονί’	(γεν.) χειμώνα
χ̌ι͜όν’	χιόνι
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά