Γέρο πέει μας γιατί κλαις

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Γέρο, πέει μας γιατί κλαις
και το βάσανο σ’ ’κι λες;
Έλα, κάθκα μετ’ εμάς
Ποίος είσαι και πού πας;
Μετ’ εμάς ρακίν να πίντς
το τερτόπο σ’ να ’λαφρύντς

-Είχα κάποτε γαρήν
και -ν- έναν αγούρ’ παιδίν
Σ’ εκείν’ την ταραμονήν
έθαψα τ’ς σ’ έναν ταφίν
και το ψ̌όπο μ’ πάντα κλαίει
για τ’ ανθρώπ’ς ι-μ’ πάντα λέει

-Έμ’νε κι εγώ παλληκάρ’,
του Πόντου το λεοντάρ’!
Καπιτάνος σο βουνόν
άμον το σταυραετόν
Σον Πόντον οι διωγμοί
αίμα, τέρτι͜α και καημοί

Τη συντρόφ’σσα τ’ ποίος χάν’
έχ̌’ αγιάτρευτον γεράν
Η φαμελία σ’, η γη σ’
έν’ το αίμα σ’ κι η ζωή σ’
Την πατρίδαν ατ’ που χάν’
κάθαν βράδον αποθάν’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγούρ’	νέοι άνδρες
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθρώπ’ς	ανθρώπους
αποθάν’	πεθαίνει
βράδον	βράδυ
γαρήν	(αιτ.) γυναίκα	karı
γεράν	πληγή, τραύμα	yara
εκείν’	εκείνοι/α
έμ’νε	ήμουν
έν’	είναι
έχ̌’	έχει
κάθαν	κάθε
κάθκα	(προστ.) κάθισε
καπιτάνος	καπετάνιος
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λεοντάρ’	λιοντάρι
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
πέει	(προστ.) πες
πίντς	πίνεις
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
ρακίν	αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων	rakı/ˁaraḳī
ταραμονήν	ταραχή
ταφίν	τάφος
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τερτόπο	καημό, βάσανο, στενοχώρια	dert + -όπον (υποκορ.)
φαμελία	οικογένεια, φαμίλια	famiglia
χάν’	χάνει, παύει να έχει, διώχνει
ψ̌όπο	ψυχούλα