| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Και -ν- ας λέγω σας, παιδία, έναν μικρόν ιστορίαν Τ’ ομμάτι͜α μ’ ντο είδανε και ντο έκ’σανε τ’ ωτία μ’ Νεκροθάφτισσες, ποπάδες, παντρεμένες και χ̌ι͜οράδες ντο ευτάν’ την αμαρτίαν θα λέγω σας αλλομίαν ’τόν και -ν- ας σα Φάρσαλα ατόν τον ποπάν ντο λένε όπως γράφ’νε τα γραφτά και γι’ ατόν πολλά κουρφεύ’νε Εχούλεσες σο ταφίν τη νεκροθάφτη τη γαρήν και -ν- αργά μασκαρευτά έσυρεν κα’ το βρακίν Εντροπή!!!!! Ας κρατούμ’ α’ μυστικόν μη μαθάν’ α̤το κανείς! Μη παίρετε, νε παιδία, άδικα την αμαρτίαν Έτον στεναχωρεμέντσα κι εθέλ’νεν παρηγορίαν Μη παίρετε, νε παιδία, άδικα την αμαρτίαν Έτον στεναχωρεμέντσα κι εθέλ’νεν, κι εθέλ’νεν, κι εθέλ’νεν παρηγορίαν Έκ’σεν τον Χριστόδουλον και -ν- «ελάτε όπως είστε» ατός ο ευλοημένον φαίνεται λάθος εγροίκ’σεν Εθά̤ρρεσεν σο βαγγέλιον που γράφτ’ σ’ έναν σελίδαν «Αυξάνεστε και πληθύνεστε» και -ν- ατό ’κ’ έν’ αμαρτίαν! Εποίκεν την λιτανείαν και -ν- απάν’ κέσ’ σο ταφίν τη γαρήν τη νεκροθάφτη έσυρεν α’ το βρακίν Εποίκεν την λιτανείαν και -ν- απάν’ κέσ’ σο ταφίν τη γαρήν τη νεκροθάφτη -Ήμαρτα, γουρπάν’ -τ- σ’ η γιάγια σ’! Ελαφρά, ελαφρά έσυρεν α’ το βρακίν Αστραπές και βροντές ακολούθησαν... και καθαίρεσαν αυτόν...και φόβος κατέλαβεν την καρδίαν αυτού μήπως τον θάψει ζωντανό ο νεκροθάφτης...και εις άγνωστην περιοχήν κατευθύνθη μετά της συμβίας του και κανείς δεν γνωρίζει πώς διαβιεί και τί εργασία πράττει! Ίσως να ψήνει κάστανα σε φουφούδες ή στη ζούγκλα του Γαρυφαλλόπουλου να ταΐζει τις μαϊμούδες! Αδά ’κι τελένομε, έχομε κι άλλο τραγωδίαν Θα λέμ’ κι άλλα μαρτουβάλι͜α σο καινούρ’ ξαν τη χρονίαν Θα γελάτε, θα γελάτε και -ν- εσείς με την καρδίαν Τη συνέχειαν θ’ ακούτε τη νέαν χιλιετίαν [x2] Και σουσέλ έχουμε! Ρε πού πάμε, ρε! Μοντέλα σε 12 άτοκες δόσεις! Ρε πού πάμε, ρε! Ορκίζομαι εις την Φιλικήν Εταιρείαν! Χάρακας... Αβάρα Ελλαδάρα... Γαβούρεψον, πατήρ Τσ̌ανάκαλη! Άντε κι εσύ πα... -Τάκη ατά ντο κρούγ’νε ντό είναι; -Έρθεν η χιλιετία, Γιάννε! -Έρθεν η χιλιετία; -Ναι -Πάμε, Λαέρτηδες!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αδά | εδώ | ||
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ας σα | απ’ τα | ασό σα (από τα) | |
| ατά | αυτά | ||
| ατός | αυτός | ||
| βαγγέλιον | ευαγγέλιο | ||
| γαβούρεψον | (προστ.) ξερόψησε, (προστ.) καβούρδισε, (προστ.) τηγάνισε, ως προτροπή σε οργανοπαίκτη να συνεχίσει να παίζει με το ίδιο πάθος | kavurmak | |
| γαρήν | (αιτ.) γυναίκα | karı | |
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| γράφ’νε | γράφουν | ||
| γράφτ’ | γράφω/ει | ||
| εγροίκ’σεν | κατάλαβε | ||
| εθέλ’νεν | ήθελε | ||
| έκ’σανε | άκουσαν | ||
| έκ’σεν | άκουσε | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντροπή | ντροπή | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έρθεν | ήρθε | ||
| έσυρεν | έσυρε, τράβηξε, έριξε | ||
| έτον | ήταν | ||
| ευλοημένον | ευλογημένο | ||
| ευτάν’ | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
| έχομε | έχουμε | ||
| εχούλεσες | ζέστανες κτ/κπ, θέρμανες κτ/κπ | ||
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κα’ | κάτω | ||
| καινούρ’ | καινούριο/α | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουρφεύ’νε | παινεύουν | ||
| κρούγ’νε | χτυπούνε | κρούω | |
| μαθάν’ | μαθαίνει | ||
| μαρτουβάλι͜α | ανοησίες, αρλούμπες | martaval | |
| μασκαρευτά | στ’ αστεία, χάριν αστεϊσμού | maskara/masḫara | |
| μετά | (με αιτιατική) συνοδεία, μαζί με | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παίρετε | παίρνετε | ||
| παρηγορίαν | παρηγοριά | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ποπάδες | παπάδες | ||
| ποπάν | παπά | ||
| πράττει | πρέπει, ταιριάζει, αρμόζει, αξίζει σε κπ | ||
| στεναχωρεμέντσα | στενοχωρημένη | ||
| ταφίν | τάφος | ||
| τελένομε | τελειώνουμε κτ | ||
| τραγωδίαν | τραγούδι | ||
| χ̌ι͜οράδες | χήρες | ||
| χρονίαν | χρονιά | ||
| ωτία | αυτιά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αδά | εδώ | ||
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ας σα | απ’ τα | ασό σα (από τα) | |
| ατά | αυτά | ||
| ατός | αυτός | ||
| βαγγέλιον | ευαγγέλιο | ||
| γαβούρεψον | (προστ.) ξερόψησε, (προστ.) καβούρδισε, (προστ.) τηγάνισε, ως προτροπή σε οργανοπαίκτη να συνεχίσει να παίζει με το ίδιο πάθος | kavurmak | |
| γαρήν | (αιτ.) γυναίκα | karı | |
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| γράφ’νε | γράφουν | ||
| γράφτ’ | γράφω/ει | ||
| εγροίκ’σεν | κατάλαβε | ||
| εθέλ’νεν | ήθελε | ||
| έκ’σανε | άκουσαν | ||
| έκ’σεν | άκουσε | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντροπή | ντροπή | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έρθεν | ήρθε | ||
| έσυρεν | έσυρε, τράβηξε, έριξε | ||
| έτον | ήταν | ||
| ευλοημένον | ευλογημένο | ||
| ευτάν’ | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
| έχομε | έχουμε | ||
| εχούλεσες | ζέστανες κτ/κπ, θέρμανες κτ/κπ | ||
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κα’ | κάτω | ||
| καινούρ’ | καινούριο/α | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουρφεύ’νε | παινεύουν | ||
| κρούγ’νε | χτυπούνε | κρούω | |
| μαθάν’ | μαθαίνει | ||
| μαρτουβάλι͜α | ανοησίες, αρλούμπες | martaval | |
| μασκαρευτά | στ’ αστεία, χάριν αστεϊσμού | maskara/masḫara | |
| μετά | (με αιτιατική) συνοδεία, μαζί με | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παίρετε | παίρνετε | ||
| παρηγορίαν | παρηγοριά | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ποπάδες | παπάδες | ||
| ποπάν | παπά | ||
| πράττει | πρέπει, ταιριάζει, αρμόζει, αξίζει σε κπ | ||
| στεναχωρεμέντσα | στενοχωρημένη | ||
| ταφίν | τάφος | ||
| τελένομε | τελειώνουμε κτ | ||
| τραγωδίαν | τραγούδι | ||
| χ̌ι͜οράδες | χήρες | ||
| χρονίαν | χρονιά | ||
| ωτία | αυτιά |
