Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν

Ας ση ψ̌ης ι-μ’ το πεγάδ’
ποτισκάται έναν κουτάβ’,
έμορφεσσα περιστέρα,
έν’ τσ’ αυγής η θεγατέρα

Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν,
ωχ! αηλί εμέν, ν’ αηλί
Τη γερὰς ι-μ’ το βοτάν’
σα χ̌ειλόπα τ’ς έν’ απάν’

Λάσ̌κεται αγρέλαφον,
φωταχτέρ’ σον ουρανόν
Άγγελος έν’ εθαρρώ,
κλίσκουμαι και προσ̌κυνώ

Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν,
ωχ! αηλί εμέν, ν’ αηλί
Τη γερὰς ι-μ’ το βοτάν’
σα χ̌ειλόπα τ’ς έν’ απάν’

Τρυγονόπον, κλεφτοπούλ’
επέρεν τ’ εμόν τ’ αχούλ’
Νέτσ̌η, φέρον ατο οπίσ’,
το ψ̌όπο μ’ ’κι ταγιανίζ’

Το καρδόπο μ’ σεβνταλίν,
ωχ! αηλί εμέν, ν’ αηλί
Τη γερὰς ι-μ’ το βοτάν’
σα χ̌ειλόπα τ’ς έν’ απάν’