| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Με το παραπάν’ εδώκεν όλια εσέναν ο Θεόν Ας σκαλώνω ας σην θωρέα σ’, μήλον κόκκινον γλυκόν Η εγάπη σ’ ταραμένον έν’, πουλόπο μ’, με το μέλ’ Έναν φίλεμα σ’ π’ επέρεν ατός κι άλλο έναν θέλ’ Και το τέρεμα σ’, πουλόπο μ’, όθεν σύρτς ατο μαεύ’ Και πη παίρ’ α’ ξαν την στράταν μετ’ εσέναν ταξιδεύ’ Όι ν’ αηλί κι ατόν σο νουν ατ’ σεβταλούκ’ απέσ’ που βάλλ’ κι όντες κείται απέσ’ σα ψ̌ήα σ’ τ’ όνεμαν ατ’ ανασπάλλ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ανασπάλλ’ | ξεχνάω/ει | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατός | αυτός | ||
| βάλλ’ | βάζω/ει | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εδώκεν | έδωσε | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέρεν | πήρε | ||
| θωρέα | θωριά, όψη | ||
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| μαεύ’ | μαγεύει | ||
| μέλ’ | μέλι | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όλια | όλα | ||
| όνεμαν | όνομα | ||
| όντες | όταν | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| πη | που | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σεβταλούκ’ | έρωτας | sevdalık | |
| σκαλώνω | αρχινώ, ξεκινώ, εκκινώ ένα έργο/δουλειά | ||
| σύρτς | σέρνεις, τραβάς, ρίχνεις | ||
| ταραμένον | αναμεμιγμένο, ανακατωμένο, μπλεγμένο | ||
| τέρεμα | βλέμμα | ||
| φίλεμα | φιλί | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ανασπάλλ’ | ξεχνάω/ει | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατός | αυτός | ||
| βάλλ’ | βάζω/ει | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εδώκεν | έδωσε | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέρεν | πήρε | ||
| θωρέα | θωριά, όψη | ||
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| μαεύ’ | μαγεύει | ||
| μέλ’ | μέλι | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όλια | όλα | ||
| όνεμαν | όνομα | ||
| όντες | όταν | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| πη | που | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σεβταλούκ’ | έρωτας | sevdalık | |
| σκαλώνω | αρχινώ, ξεκινώ, εκκινώ ένα έργο/δουλειά | ||
| σύρτς | σέρνεις, τραβάς, ρίχνεις | ||
| ταραμένον | αναμεμιγμένο, ανακατωμένο, μπλεγμένο | ||
| τέρεμα | βλέμμα | ||
| φίλεμα | φιλί | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
