Το τσ̌ιζίν το υστερνόν

Έρθες και -ν- εράεψες
τη καρδι͜άς ι-μ’ τ’ ανοιγάρ’
Πασ̌κείμ’ είπα σε -ν- «έμπα,
τη ζωή μ’ εσύ -ν- έπαρ’»;

Δώστε με την κεμεντζ̌έν,
το τοξάρι μ’ τ’ άκλερον
Για τ’ ατέν θα τραγωδώ
το τσ̌ιζίν το υστερνόν

Αν αγγεύ’νε τ’ όνεμα σ’
άλλο ’κι θα καίουμαι
Εμέν μάνα εγέννεσεν
να γελώ, να χ̌αίρουμαι

Δώστε με την κεμεντζ̌έν,
το τοξάρι μ’ τ’ άκλερον
Για τ’ ατέν θα τραγωδώ
το τσ̌ιζίν το υστερνόν

Το ψ̌όπο σ’ θα ταγ̆ι͜ανίζ’,
τον καιρό σ’ μη χάντς, πουλί μ’
Ο Θεόν θα δί’ και παίρ’,
αρ’ αέτσ’ έν’ η ζωή

Δώστε με την κεμεντζ̌έν,
το τοξάρι μ’ τ’ άκλερον
Για τ’ ατέν θα τραγωδώ
το τσ̌ιζίν το υστερνόν