Σύρον και το Τρομαχτόν

Έναν κι έναν ευτάν’ δύο,
πέντε κι άλλ’ έναν, οχτώ
Γόμωσον ξαν τα ποτήρι͜α
σύρον και το «Τρομαχτόν»

Θέλω τ’ έναν, θέλω τ’ άλλο,
έχασα και τη σειράν
Όντες ρούζ’, πουλί μ’, η νύχτα
έρ’τανε τ’ απάν’ αφκά

Σεβνταλής μ’ έναν κορτσόπον
και να λέγ’ α’ ’κ’ επορώ
Να σουμών’ ατεν φογούμαι,
να φιλώ -γ- α’ ’κ’ επορώ

Θέλω τ’ έναν, θέλω τ’ άλλο,
έχασα και τη σειράν
Όντες ρούζ’, πουλί μ’, η νύχτα
έρ’τανε τ’ απάν’ αφκά

Δύο κι έναν ένταν τρία,
τρία κι άλλ’ έναν, εφτά
Γόμωσον ξαν τα ποτήρι͜α
να νεβήζω τη σεβντάν

Θέλω τ’ έναν, θέλω τ’ άλλο,
έχασα και τη σειράν
Όντες ρούζ’, πουλί μ’, η νύχτα
έρ’τανε τ’ απάν’ αφκά

Τ’ ομματόπα τ’ς έν’ ο φέγγον,
το φιστάν’ ατ’ς τσ̌ιτσ̌ακλίν
’Κ’ επορώ ξαν να σουμών α’,
τυρα̤ννίζ’ τ’ εμόν την ψ̌ην

Θέλω τ’ έναν, θέλω τ’ άλλο,
έχασα και τη σειράν
Όντες ρούζ’, πουλί μ’, η νύχτα
έρ’τανε τ’ απάν’ αφκά