-Πάντζ̌ον, ντ’ είδες κι επίστεψες, ντό είδες κι επλανέθες; -Είδα την μινα̤ρέν ψηλόν κι εθάρρεσα κάτ’ έτον -Νασάν τη μάνα σ’, νε Πάντζ̌ον, θα ’ίνεσαι Αλής Έχ̌’ κι έρ’ται η Παρασ̌κευή, ’α κόφ’νε το λιλί σ’ -Σάββα, έπαρ’ εσύ εμέν κι ο Κοσμάς την Παφίλην κι ας ’ίνουμες και συγγενοί, συμπέθεροι και φίλοι Αρ’ έκ’σεν ατο κι ο Κοσμάς κι εποίκεν την ζαντίαν: -Πώς αδελφή μ’ η Μαρία θέλει και την παντρείαν!¹
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ’α | θα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εθάρρεσα | θεώρησα, πίστεψα | ||
| έκ’σεν | άκουσε | ||
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έρ’ται | έρχεται | ||
| έτον | ήταν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| έχ̌’ κι έρ’ται | είναι στον ερχομό, έρχεται | ||
| ’ίνεσαι | γίνεσαι | ||
| ’ίνουμες | γινόμαστε | ||
| κόφ’νε | κόβουνε | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| παντρείαν | παντρειά, γάμο | ||
| συγγενοί | συγγενείς |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ’α | θα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| εθάρρεσα | θεώρησα, πίστεψα | ||
| έκ’σεν | άκουσε | ||
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έρ’ται | έρχεται | ||
| έτον | ήταν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| έχ̌’ κι έρ’ται | είναι στον ερχομό, έρχεται | ||
| ’ίνεσαι | γίνεσαι | ||
| ’ίνουμες | γινόμαστε | ||
| κόφ’νε | κόβουνε | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| παντρείαν | παντρειά, γάμο | ||
| συγγενοί | συγγενείς |
Πρόκειται για δύο σατιρικά τραγούδια. Στο πρώτο, η λαϊκή μούσα πραγματεύεται με χιουμοριστικό τρόπο το κατά τα άλλα σοβαρό ζήτημα του εξισλαμισμού. Παρουσιάζονται με σαρκασμό τα «θέλγητρα» της αλλαγής πίστης, ενώ ιδιαίτερη σάτιρα ασκείται στο έθιμο της περιτομής (sünnet). Στο δεύτερο τραγούδι, στο επίκεντρο της σάτιρας βρίσκεται η αφέλεια δύο αδελφών, του Κοσμά και της Μαρίας, καθώς και η πρόταση της Μαρίας σε άλλα δύο αδέλφια — τον Σάββα και την Παφίλη — να παντρευτούν μεταξύ τους.
