Ξανθή κόρη καυχίσ̌κετουν τον Χάρον δεν φοβάται -Γιατί έχω σπίτια αψηλά και την αύλια μεγάλη Έχω αδέλφια δώδεκα τον Χάρον κυνηγεύουν! Κι ο Χάροντας εγέντονε σαν μαύρον χελιδόνιν Εντώκεν κι εσαγίτεψεν την μοναχήν την κόρην Την μοναχήν, την ακριβήν, την αρραβωνιασμένην Εμπαίν’, εβγαίν’ η μάνα της μοιρολογά και λέει: -Κόρη μ’, αν έρ’ται ο Γιαννάκης κι αν έρ’τ’ ο Στυλιανάκης ντό τσογάπιν να δίγ’ ατον, ντό τσογάπιν να παίρω; -Βάλεν τραπέζιν χαμελά και μαύρα τα πεσ̌κίρι͜α Και το ποτήριν ντο κερνά να ένι θολωμένον [...] κι εκείνος θα νοΐζει͜ α’»
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αύλια | αυλή | ||
| βάλεν | (προστ.) βάλε | ||
| δίγ’ | δίνω | ||
| εβγαίν’ | βγαίνει | ||
| εγέντονε | έγινε | ||
| εμπαίν’ | μπαίνει | ||
| ένι | είναι | ||
| εντώκεν | χτύπησε | ||
| έρ’τ’ | (έρ’ται) έρχεται | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| καυχίσ̌κετουν | καυχιόταν | ||
| νοΐζει | αντιλαμβάνεται, καταλαβαίνει, αισθάνεται | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| πεσ̌κίρι͜α | προσόψια, πετσέτες | peşkir/pīşgīr | |
| τσογάπιν | απόκριση, αναφορά | cevap/cevāb | |
| χαμελά | χαμηλά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αύλια | αυλή | ||
| βάλεν | (προστ.) βάλε | ||
| δίγ’ | δίνω | ||
| εβγαίν’ | βγαίνει | ||
| εγέντονε | έγινε | ||
| εμπαίν’ | μπαίνει | ||
| ένι | είναι | ||
| εντώκεν | χτύπησε | ||
| έρ’τ’ | (έρ’ται) έρχεται | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| καυχίσ̌κετουν | καυχιόταν | ||
| νοΐζει | αντιλαμβάνεται, καταλαβαίνει, αισθάνεται | ||
| παίρω | παίρνω | ||
| πεσ̌κίρι͜α | προσόψια, πετσέτες | peşkir/pīşgīr | |
| τσογάπιν | απόκριση, αναφορά | cevap/cevāb | |
| χαμελά | χαμηλά |
Το τραγούδι καταγράφηκε από την Ασπασία Κ. Φιλιππίδου, κάτοικο Παλαιών Σφαγείων Αθηνών, η οποία το απήγγειλε στον Γεώργιο Βαλαβάνη. Το τραγούδι ανήκει στην κατηγορία των παραλογών και αφηγείται την ιστορία μιας κόρης που τολμά να προκαλέσει τον Χάρο. Η νεαρή πεθαίνει λίγο πριν τον γάμο της, και ο αγαπημένος της, μη αντέχοντας την απώλεια, θέτει τέλος στη ζωή του. Πρόκειται για μοιρολόι που, όπως φαίνεται, αποτελεί παλαιό άσμα της Κερασούντας και όχι επείσακτο, κάτι που δικαιολογεί και το έντονα ιδιωματικό του ύφος.
