Σήμερα ψάλλουν εκκλησιές

Σήμερα ψάλλουν εκκλησιές,
σήμερα μοναστήρια
Ψάλλει και η Αγια-Σοφιά,
το μέγαν μοναστήριν
Μάνα υιόν εστόλιζεν
Σαββάτου την ημέραν
Και Κυριακίτσαν το πρωί
έχ̌’ ατόναν και πάγει
Σαν τ’ άκουσ’ η καλογριά
τες πόρτες μανταλώνει
Σαν τ’ άκουσε κι η εκκλησιά
ρίχνει τα κεραμίδια
-Μάνα, για φέρε με παπάν
για φέρε με και διάκον
Για φέρε με πνευματικόν
να πω τες αμαρτιές μου
-Υιέ μ’, εγώ είμ’ ο παπάς,
εγώ είμαι κι ο διάκον
Εγώ είμ’ ο πνευματικόν
πες με τες αμαρτιές σου
-Θυμάσαι κι όνταν έρχουμουν
κι απέ την Μαυριώναν¹;
Μας ’πιασεν άνεμος, βροχή
και σταυρωτόν χαλάζιν
Όλ’ έδεσαν τους μαύρους των
σε κλάδους, σε μυρσίνες
Κι εγώ ’δεσα τον μαύρο μου
σε μιας κόρης μνημόριν
Κι ο μαύρος μου ’τανε τρελός
τρελός, δαιμονισμένος
Κι εκεί που ποδοχτύπησεν
ενοίγεν το μνημόριν
Μέσα κόρη εκοίτουνε,
τριών μερών θαμμένη
Όλ’ έσκυψαν και φίλησαν
σταυρόν χαριτωμένον
Κι εγώ ’σκυψα και φίλησα
δυο μάτια κοιμισμένα
-Υιέ μ’, να πας στ’ ανάθεμαν,
να είσαι καταραμένος