Κι ένας λεβέντης Καίσαρος από την Καισαρεία [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] βγαίνει από την Πόλην Μουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν μουδέ στ’ αμπελοχώρια [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Επήγεν και εκόνεψεν σου καραβί’ την πλώρην [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Στον δρόμον όπου διάβαινε κουρσάροι τον τυχαίνουν [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Ο ένας τον πιάν’ απ’ τον γιακά, άλλος τον μαχαιρι͜άζει [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Κι ο άλλος τον ερώτησε «πού ’ναι τα πατρικά σου;» [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] -Η μάνα μ’ έν’ απ’ τα Χανιά κι ο κύρη μ’ απ’ την Προύσα [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Εμέν η μάνα μ’ γέννησεν στου Αμιρά την πόρταν [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Έχ’ αδελφόν μικρότερον κι είναι πρώτος κουρσάρος [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Από το χέρι τον έπιασε και στον γιατρόν τον πάγει [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] -Γιατρέ, πολλούς εγιάτρεψες σπαθιές και κονταρίες [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] Για γιάτρεψε κι αυτόν τον νιον τον νιον, το παλληκάριν» [Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’] -Αυτό είναι αδελφού γιαράν και γιατρεμόν δεν παίρνει
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| γιαράν | πληγή, τραύμα | yara | |
| εκόνεψεν | εγκαταστάθηκε, φώλιασε, προσγειώθηκε | konmak | |
| έν’ | είναι | ||
| μουδέ | μήτε | ||
| πιάν’ | πιάνει |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| γιαράν | πληγή, τραύμα | yara | |
| εκόνεψεν | εγκαταστάθηκε, φώλιασε, προσγειώθηκε | konmak | |
| έν’ | είναι | ||
| μουδέ | μήτε | ||
| πιάν’ | πιάνει |
Το τραγούδι καταγράφηκε από τον Κακούλη Π. Κακούλη κάτοικο Καλλιθέας Αθηνών, ο οποίος το απήγγειλε στον Γεώργιο Βαλαβάνη. Ο Βαλαβάνης θυμήθηκε το συγκεκριμένο τραγούδι κατά την καταγραφή του, εξαιτίας της ασυνήθιστης επωδού «Μυρώδια μ’, Μυρώδια μ’». Δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει με βεβαιότητα αν επρόκειτο για κύριο όνομα ή για τη λέξη μυρωδιά. Ωστόσο, καθώς το κύριο όνομα ταίριαζε καλύτερα νοηματικά με το περιεχόμενο του τραγουδιού, επέλεξε να το καταγράψει με αυτήν τη μορφή — αν και δεν ήταν σίγουρος για την ύπαρξη του ονόματος. Πάντως, στον Πόντο απαντά το ανδρικό όνομα Μυρώδης, ιδιαίτερα στην περιοχή της Σινώπης. Ο πρώτος στίχος έχει καταγραφεί στο τραγούδι «Κι ένας λεβέντης και σαρούς». Εκεί ο Βαλαβάνης επισήμανε την ακουστική σύγχυση, καθώς το «και σαρούς» καταγράφηκε λανθασμένα ως «Καίσαρος». Παρ’ όλα αυτά στο συγκεκριμένο άσμα προτίμησε την καταγραφή «Καίσαρος».
