-Δέρνεις με, καλή μ’, δέρνεις με κι εγώ θα ξενιτεύω Να λείπω χρόνους μη φορείς¹ και μήνες μ’ αναλλάζεις Να λείπω τρι͜α και τέσσερα και στην πηγήν μ’ εβγαίνεις Έλειψεν χρόνους ’κι φορεί και μήνες ’κι αναλλάζει Έλειψεν τρι͜α και τέσσερα και σην πηγήν ’κ’ εβγαίνει -Θεέ μου, κι ας εφούρτζιζεν ας σην Πόλην καράβιν Να είχ̌εν τον αφέντην μου μέσα καραβοκύρην Νά ’λθει της μάνας μου ο γαμπρός, της πεθεράς μου ο γιόκας Της αντραδέλφης ι-μ’ αδελφός και ο δικός μ’ αφέντης ’Κόμαν ο λόγος έστεκεν κι η συντυχ̌ιά κρατούσεν Άσπρον πανίν εφούρτζιξεν κι ας σα βαθι͜ά πελάγου Κι όλων υγειά μας και χαρά²
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αναλλάζεις | φοράς τα καλά/γιορτινά σου ρούχα | ||
| ας σα | απ’ τα | ασό σα (από τα) | |
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| εφούρτζιζεν | ξεγλιστρούσε, αναφαινόταν | ||
| εφούρτζιξεν | ξεγλίστρησε, αναφάνηκε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κόμαν | ακόμη | ||
| συντυχ̌ιά | συνομιλία, συνδιάλεξη | συντυχ̌αίνω<συν + τυγχάνω | |
| φορείς | φοράς |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αναλλάζεις | φοράς τα καλά/γιορτινά σου ρούχα | ||
| ας σα | απ’ τα | ασό σα (από τα) | |
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| εφούρτζιζεν | ξεγλιστρούσε, αναφαινόταν | ||
| εφούρτζιξεν | ξεγλίστρησε, αναφάνηκε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κόμαν | ακόμη | ||
| συντυχ̌ιά | συνομιλία, συνδιάλεξη | συντυχ̌αίνω<συν + τυγχάνω | |
| φορείς | φοράς |
Το τραγούδι καταγράφηκε από τον 60χρονο Νικ. Θ. Σφαιρόπουλο, ο οποίος το απήγγειλε στον Γεώργιο Βαλαβάνη. Σύμφωνα με τον Βαλαβάνη, πρόκειται για παλιό τοπικό τραγούδι, όπως μαρτυρά και το κερασουντέικο λεξιλόγιο που περιέχει. Δεν ανήκει στα γαμήλια άσματα, αλλά τραγουδιόταν σε οικογενειακά τραπέζια, συγκεντρώσεις και άλλες παρόμοιες περιστάσεις. ¹ εδώ το ρήμα φορώ -όπως και το αναλλάζω- χρησιμοποιείται με τη σημασία: φορώ τα καλά/γιορτινά μου ρούχα ² ο συγκεκριμένος στίχος απαντά ως κατακλείδα και σε άλλα τραγούδια του ίδιου είδους
