Προξενεία

Πολλά ευχαριστώ σας! Καλωσορίζω τ’ εμέτερον το μιλέτ’. Ευχαριστώ, ευχαριστώ να είσαι καλά! Ισ̌τέ, είναι κάτ’ αΐκα βραδία που ευτάνε σε να είσαι ραζής. Που ευτάς ατό τη δουλείαν. Πολλά ευχαριστώ σας για το έμορφον το καλωσόρισμαν που εποίκετεν σ’ εμέν και το αλὰι μ’. Παίζουμ’ και τραγωδούμε σ’ αούτον τον τόπον που εξέρ’ α̤το όλεν ο κόσμον. Κι εμείς πα δοξάσκουμες σ’ ατόν την κεσ̌έν αλλά αούτο ο τόπος πα κάτ’ γαζανεύ’ ασ’ εμάς γιατί τα υστερνά τα ώρας αδαπέσ’ ’α έν’ η Ελλάδα.

♫

Χρύσανθε, λελεύω σε,
έλα κάτ’ ας λέγω σε
Προξενείαν ποίσον με,
σην Παρθέναν χτίσον με

Ανεψ̌έ, καλόν παιδίν,
πώς να λέγ’ α’ την κουτσ̌ήν;
Το κιφάλι σ’ φαλακρόν/τσάτσαλον,
το μυτί σ’ πολλά τρανόν

Έλα ας ψαλαφούμ’ ατεν
και σ’ οσπίτ’ λαλούμ’ ατεν
Αν ’κ’ ευτάγ’ ατεν τ’ εμόν
πάω ρούζω σον κρεμόν

Αγαπάς είναν κουτσ̌ήν,
έμορφον άμον καντζίν
Εσύ άμον μεντεπούρτς
κι ολίγον άμον καμπούρτς

Μη τερείς με σο κατσίν,
έχω πλούτι͜α απέσ’ σην ψ̌ην
Μίαν να επαίρ’να ’τεν
και σ’ οσπίτ’ να εφέρ’να ’τεν

Σπίτ’ πα ’κ’ έ͜εις ορθά-ορθά
και τ’ αχούλια σ’ είν’ λειφτά
Ας τερούμε ντό θ’ ευτάς
μετ’ ατέν που αγαπάς

Την Παρθέναν, την Παρθέναν
προξενέψτε ατεν σ’ εμέναν
Ή ατέν θα στεφανούμαι
ή θα ρούζω και σκοτούμαι

Χορέψτεν, χορέψτεν!
Σο μυτίν, σο μυτίν, Πάτικα, σο μυτίν!

-Χρύσανθε, λελεύω σε,
γαρήν θέλω, ατώρα θέλω
-’Μώ σε εύρα την πελιά μ’!
Ατός έχ̌’ τρανόν σεβτάν!