Σα κρεβάτι͜α, μάνα, κείμαι

Σα κρεβάτι͜α, μάνα, κείμαι,
τυρι͜αννίγουμαι
Τώρα, μάνα, απέσ’ ση χώραν
ντό θα ’ίνουμαι;

Σα ξένα ετυρι͜αννίγα,
μανίτσα μ’, πολλά
Ας σα βάσανα ντ’ εδέβα
απ’ εσέν μακρά

Οι γιατροί, μάνα, πάν’ κι έρ’ταν
και τερούνε με
Κανείς το φάρμακον ’κ’ εύρεν
να λαρών’νε με

Η γερὰ εγώ ντο έχω
’κ’ ’ίνεται καλά
Μανίτσα μ’, ψυχομαχ̌ύνω
να είσαι σουμά μ’

Με τον κύρη μ’, με τ’ αδέλφι͜α μ’
θάφτε με, ούλ’ μαζί
Μοιρολόγα με, μανίτσα μ’,
το παιδί σ’ ’κι ζει

Έλα, μανίτσα μ’, σα ξένα
έπαρ’ το γιαβρί σ’
Σην Ελλάδαν δέβα θάψον,
μάνα, το παιδί σ’