Τ’ ομμάτι͜α σ’ κλαίγ’νε τ’ άχαρα
| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Τ’ ομμάτι͜α σ’ κλαίγ’νε τ’ άχαρα δα̤κρούνταν, ξαν δα̤κρούνταν Σην απαντήν, πουλί μ’, τ’ εμόν πολλά δά̤κρυ͜α γομούνταν Αρ’ ατώρα νέτσ̌η θεία την κουτσ̌ή σ’ καλά ερία Τ’ εμά τ’ ομμάτι͜α κι η σεβντά γομούντανε¹ σ’ ορμία Από μακρά -ν- ελέπω σε και χ̌αίρεται η καρδία μ’ Όσο σουμά κι αν έρχεσαι κόπεται η λαλία μ’ Αρ’ ατώρα νέτσ̌η θεία την κουτσ̌ή σ’ καλά ερία Τ’ εμά τ’ ομμάτι͜α κι η σεβντά γομούντανε¹ σ’ ορμία Και πορπατείς σα στράτας ι-σ’ σ̌υρίζ’κον η λαλία σ’ Εγώ για τ’ εσέν ’ίνουμαι φαρμάκ’ ση μοναξία² σ’ Αρ’ ατώρα νέτσ̌η θεία την κουτσ̌ή σ’ καλά ερία Τ’ εμά τ’ ομμάτι͜α κι η σεβντά γομούντανε¹ σ’ ορμία
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απαντήν | συνάντηση, αντάμωση | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατώρα | τώρα | ||
| γομούνταν | γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν | ||
| γομούντανε | γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν | ||
| δα̤κρούνταν | δακρύζουν | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμά | δικά μου | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| ερία | πρόσεχε, φύλαξε, (προστ.) επέβλεψε | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
| κόπεται | κόβεται | ||
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| νέτσ̌η | Ε! κόρη, ε! εσύ | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| πορπατείς | περπατάς | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σουμά | κοντά | ||
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| σ̌υρίζ’κον | σφυριχτό/ή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| απαντήν | συνάντηση, αντάμωση | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατώρα | τώρα | ||
| γομούνταν | γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν | ||
| γομούντανε | γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν | ||
| δα̤κρούνταν | δακρύζουν | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμά | δικά μου | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| ερία | πρόσεχε, φύλαξε, (προστ.) επέβλεψε | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
| κόπεται | κόβεται | ||
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| νέτσ̌η | Ε! κόρη, ε! εσύ | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| πορπατείς | περπατάς | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σουμά | κοντά | ||
| στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
| σ̌υρίζ’κον | σφυριχτό/ή |
¹ Ακούγεται να τραγουδάει πιθ. εκ παραδρομής «γομώντανε» αντί του ορθού «γομούντανε» (γομώνω, παθ. γομούμαι) ² Νεολογισμός αντί του ποντιακού «μαναχ̌ία»
