Ξένος σα ξένα

Ξένος σα ξένα, ντ’ έσυρα!
εδέβανε πολλά σο κιφάλι μ’
Ο ξένον πάντα ξένος για τ’ εμέν,
ο ξένον πάντα ξένος έν’ ολόξενος,
’κ’ εγροικά ας σ’ εμόν το χάλι

Τίναν το τέρτι μ’ να λέω
την ψ̌η μ’ ολίγον να λαφρώνω;
Κανείς τον πόνον τ’ αλλουνού ’κι ακούει
Κανείς τον πόνον τ’ αλλουνού γιατί ’κι ακουεί;
και πώς το τέρτι μ’ να λαρώνω;

Τα τέρτι͜α μ’ τιδέν ’κι λαρών’,
τη μανίτσα μ’ ας είχα μόνον,
ατέ εγροικά τη παιδί’ τον πόνον
Η μάνα χ̌αίρεται με τη χαράν,
η μάνα χ̌αίρεται με τη χαράν τ’ εμόν,
ατέ πονεί σ’ εμόν τον πόνον,
ατέ πονεί ση παιδί’ τον πόνον