Προβολή Τραγουδιού
Τα παράπονα τη ξενιτέα
ΠαρχαρόπουλονΣτιχουργοί: Νάκος Ευσταθιάδης
Συνθέτες: Μπάμπης Κεμανετζίδης
Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιορδανίδης
Τα παράπονα μ’ πολλά είν’, η ψ̌η μ’ γεραλίν και η γούλα μ’ κρεμαμένον, έρημον πουλίν Πέραν σα ψηλά ραχ̌ία είν’ ανθρώπ’ τ’ εμόν Η μανίτσα μ’ και ο κύρη μ’ και ο αδελφό μ’ Μαναχός απέσ’ σα ξένα σιρινεύκουμαι Και τα νύχτας σο κρεβάτι μ’ γυροκλώσκουμαι Τα παράπονα μ’ ’κι ακούνε όλ’ τερούν σεΐρ’ Το νερόν τη ξενιτείας πικρόν και ζεχίρ’ Σύρω και τ’ αροθυμίας, τρώγω την ζωή μ’ Ας εφίλ’να απέσ’ σ’ ομμάτι͜α και την αδελφή μ’ Άμον άδικον κατάραν στέκω απάν’ σην γην Ζω ανάμεσα σον κόσμον εγώ ας σο ταφίν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αροθυμίας | νοσταλγίας (γεν.), νοσταλγίες (πληθ.) | ||
| γεραλίν | πληγωμένο, τραυματισμένο | yaralı | |
| γούλα | λαιμός | gula | |
| γυροκλώσκουμαι | κλωθογυρίζω | ||
| είν’ | είναι (για πληθ.) | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εφίλ’να | φιλούσα | ||
| ζεχίρ’ | δηλητήριο | zehir/zehr | |
| ’κι | δεν | ουκί<οὐχί | |
| κρεμαμένον | κρεμασμένο/η | ||
| μαναχός | μοναχός, μόνος | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| πολλά | πολλά (επίθ.), πολύ (επίρ.) | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σεΐρ’ | θέαμα πρόσφορο για διασκέδαση (τερώ σεΐρ: κοιτώ κάτι παραμένοντας αμέτοχος) | seyir/seyr | |
| σιρινεύκουμαι | σέρνομαι κατά γης | sürünmek | |
| σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
| τερούν | κοιτούν | ||
| ψ̌η | ψυχή |