Προβολή Τραγουδιού
Μαναχόν κλειδών’νε σε |
Στιχουργοί: Κώστας Κωνσταντινίδης
Συνθέτες: Γιώργος Δημητριάδης
Καλλιτέχνες: Γιώργος Δημητριάδης, Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης
Ο κύρ’ κι η μάνα σ’, πουλόπο μ’, ν’ έξερα ντό νουνίζ’νε και μαναχόν κλειδών’νε σε, το ψ̌όπο μ’ τυραννίζ’νε Όντες κείται κα’ ο κύρη σ’ άνοιξον το παραθύρι σ’ ν’ εμπαίνω σ’ οσπιτόπο σου κι ευτάγω το χατίρι σ’ Απ’ εμέν να χωρίζ’νε σε ατείν’ πώς πολεμούνε! Ας σην εγάπ’ τ’ εμέτερον ατείν’ ξάι ’κ’ εγροικούνε Απέσ’ σ’ εμόν την καρδίαν είσαι άμον Παναΐαν Αΐκον σεβντάν γίνεται τα δέκα χρόνι͜α μίαν Τη κόσμου/κοσμί’ τα πικρόλογα και τα κατηγορίας ’κι θα ’πορούν να ’βγάλ’νε με, πουλί μ’, ας σην καρδία σ’ Χάιτε! ας πάμε στέρι͜α-στέρι͜α άμον ζευγάρ’ περιστέρι͜α Εμάς ’κι αποχωρίζ’νε μας τα δίκοπα μαχ̌αίρι͜α Εμάς ’κι αποχωρίζ’νε μας τουσ̌μάν’ με τα μαχ̌αίρι͜α
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αΐκον | τέτοιο/α | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
απέσ’ | μέσα | ||
ατείν’ | αυτοί | ||
’βγάλ’νε | (εβγάλ’νε) βγάλουν | ||
εγάπ’ | αγάπη | ||
εγροικούνε | καταλαβαίνουν | ||
εμέτερον | δικός/ή/ό μου | ἡμέτερος | |
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
εμπαίνω | μπαίνω | ||
έξερα | ήξερα | ||
ευτάγω | κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω | |
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κα’ | κάτω | ||
κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κοσμί’ | κόσμου | ||
κύρ’ | πατέρα | ||
μαναχόν | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
μίαν | μια φορά | ||
νουνίζ’νε | σκέφτονται | ||
ξάι | καθόλου | ||
όντες | όταν | ||
οσπιτόπο | σπιτάκι | hospitium<hospes + -όπον | |
’πορούν | (επορούν) μπορούν | ||
πουλόπο | πουλάκι | ||
σεβντάν | αγάπη, έρωτα | sevda/sevdā | |
στέρι͜α | ακλόνητα, σταθερά, σιγά, αργά και καθαρά | ||
στέρι͜α-στέρι͜α | σταθερά, σιγά-σιγά | ||
τουσ̌μάν’ | εχθροί | düşman/duşmān | |
τυραννίζ’νε | τυραννούν, ταλαιπωρούν | ||
χάιτε | άντε | haydi<hay de (οθωμ.) | |
χατίρι | χάρη, σεβασμός, υπόληψη | hatır/ḫāṭir | |
χωρίζ’νε | χωρίζουν, ξεδιαλέγουν | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα |