Πατρίδα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Δημητριάδης, Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης

Πατρίδα μ’, ψηλά τα βουνά σ’,
πράσινα τα παρχάρι͜α σ’
κι η Μαύρη Θάλασσα θερίζ’
ντο κείται σην εγκάλια σ’

Όντες τερώ την θάλασσα σ’
τ’ ομματόπα μ’ γομούνταν
Ας σην Ορντού και -ν- ους το Καρς
σο τσ̌όλ’ την Τραπεζούνταν

♫

[Ωχ! Και -ν-] Αφήνω γεια σας ραχ̌όπα,
αγρόμηλα και μόρι͜α
[Και] Ση Κερασούντας τον γιαλόν
σ̌υρίζ’νε τα παπόρι͜α

[Και -ν-] Εξέβα απάν’ σο παπόρ’
[και] σην κουβερτήν εκάτσα
[Αχ!] Νουνίζω πού εχπάστα εγώ,
ντό είχα, ντό εχάσα

[Αχ! Και] Μοιρολογούνε οι τρανοί
και κλαίνε τα παιδία
[Αχ!] Και σου Μελά το μαναστήρ’
δα̤κρύζ’ η Παναΐα

[Αχ!] Βουνά μη πρασινίζετεν
και μη χλωροφοράτεν
[και -ν-] Εσείς τα παρχαρόπουλα
Άλλο μη κελαηδάτεν

Παρχάρι͜α, λιβαδοτόπα̤,
ορμάνι͜α και ραχ̌ία
Όλια επέμ’νανε έρημα
χωρίς λύρας λαλία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγρόμηλα	άγρια μήλα
απάν’	πάνω
γομούνταν	γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν
εγκάλια	αγκαλιά
εκάτσα	κάθισα
εξέβα	βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα
επέμ’νανε	απόμειναν
εχάσα	έχασα
εχπάστα	αναχώρησα, κίνησα για
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
κουβερτήν	κατάστρωμα	βενετική coverta/ιταλική coperta<coopertus
λαλία	λαλιά, φωνή
μαναστήρ’	μοναστήρι
μόρι͜α	βατόμουρα	μόρον
νουνίζω	σκέφτομαι
όλια	όλα
ομματόπα	ματάκια
όντες	όταν
ορμάνι͜α	δάση	orman
ους	ως, μέχρι
παιδία	παιδιά
παπόρ’	βαπόρι, καράβι	vapore
παπόρι͜α	βαπόρια, καράβια	vapore
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
παρχαρόπουλα	πουλιά του παρχαριού (βλ. παρχάρι)
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
ραχ̌όπα	ραχούλες, βουνά
σ̌υρίζ’νε	σφυρίζουν	σῦριγξ
τερώ	κοιτώ
τσ̌όλ’	έρημο, ερημικό	çöl
χλωροφοράτεν	είστε γεμάτα χλωρίδα, είστε καταπράσινα