Τραγούδι της Τόνγιας

Η κεμεντζ̌έ μ’ παίζει καλά,
η λάλι͜α μ’ κωδωνίζει
Έναν έμορφον κορτσόπον
την καρδι͜ά μ’ τυραννίζει

Απέσ’ σο κεμεντζ̌όπο μου,
πουλόπο μ’, να εχώρ’νες
Τ’ εξεργατ’κά τα λώματα
τον έπεργον θ’ εφόρ’νες

Κόρ’, μη κλαινί͜εις την κεμεντζ̌έν
μη καί͜εις και την καρδία μ’
Έλα μ’ αργεύ’ς να λες το «ναι»,
έσπρυναν τα μαλλία μ’