Προβολή Τραγουδιού
Σα ξένα πάντα λάσκουμαι |
Τοξαρέας ΑμάρανταΣτιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιάννης Γκόσιος, Γιάννης Τσανασίδης
Το νερόν τη ξενιτείας έν’ πολλά πικρόν, μανίτσα μ’ έν’ πολλά πικρόν Διψώ, ’κι θέλω να πίν’ α’ την ψ̌η μ’ φαρμακών’ Δίχως μάναν και πατέραν δίχως αδελφόν, μανίτσα μ’ δίχως αδελφόν Λάσκουμαι πάντα σα ξένα κι άμον ορφανόν Έρθαν τα Χριστούγεννα κι όλα τα γιορτάς, μανίτσα μ’ κι όλα τα γιορτάς Για τον γιο σ’ εσύ, μανίτσα μ’ άλλο μ’ ερωτάς Σην εγκάλιαν ντ’ εκρατέθα ’κ’ εγνώρτσα ζωήν, μανίτσα μ’ ’κ’ εγνώρτσα ζωήν Εκεί ας ψυχομαχ̌ώ κι ας εβγαίν’ η ψ̌η μ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| γιορτάς | γιορτές | ||
| εβγαίν’ | βγαίνει | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| εγνώρτσα | γνώρισα | ||
| εκρατέθα | κρατήθηκα | ||
| έν’ | είναι | ||
| έρθαν | ήρθαν | ||
| ερωτάς | ρωτάς | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| πίν’ | πίνω/ει | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψυχομαχ̌ώ | ψυχομαχώ, χαροπαλεύω |
