Ποντιακός Στίχος

Προβολή Τραγουδιού

Κατεβάστε τους στίχους σε PDF

Μαντίλια

ΜαντίλιαΜαντίλια

Στιχουργοί: Παραδοσιακό

Συνθέτες: Παραδοσιακό

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Κωνσταντίνος Καρακασίδης, Παναγιώτης Στεφανίδης, Χρήστος Ιωαννίδης


Η μάνα τ’ς υφαίν’ πανίν
κι ατέ ’κ’ έχ̌’ υπομονήν
Εβγαίν’, στέκ’ σο παραθύρ’,
παιδάντ’ τερεί πού κέσ’ είν’

Νύχτα-νύχτα αχπάσκουμαι,
ους να μερών’ λάσκουμαι
Και σο είπαμε την ώραν
σ’ οσπίτι σ’ θα πλάσκουμαι

Ρούζω και κυλίουμαι,
σ’κούμαι άν’, τινι͜άουμαι
Σην εγάπ’ και σα σεβντάδες
εγώ ’κι ταράουμαι

Άμον μάραντον μυρί͜εις
κι άμον μανουσ̌άκ’ ανοί͜εις
Και τον τόπον ντο φυτρώντς
’κ’ επορεί να ευρήκ’ κανείς

Είδα σε απέσ’ σην αυλήν,
ετσ̌ουλτούρεψεν η ψ̌η μ’
Είδα σ’ απέσ’ σο μεϊντάν’
κι εβρουλίγα ας σην σεβντάν

Ση σεβνταλή το κιφάλ’
πάντα κρούει έναν κοπάλ’
Άχαρον ζαλίεται,
άν’ και κα’ ζουλίεται
Γλωσσάρι
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
άν’άνω, πάνω, άνωθεν
ανοί͜ειςανοίγεις
απέσ’μέσα
ατέαυτή
αχπάσκουμαιφεύγω, αναχωρώ, κινώ για
εβγαίν’βγαίνει
εβρουλίγαφλογίστηκα, κάηκα
εγάπ’αγάπη
είν’(για πληθ.) είναι
επορείμπορεί
ετσ̌ουλτούρεψεντρελάθηκε çıldırmak
ευρήκ’βρίσκω/ει
έχ̌’έχει
ζαλίεταιζαλίζεται
ζουλίεταιζουλιέται, πιέζεται
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
κα’κάτω
κέσ’εκεί μέσα, προς τα εκεί κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κιφάλ’κεφάλι
κρούειχτυπάει κρούω
κυλίουμαικυλιέμαι
λάσκουμαιπεριφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι ἀλάομαι/ηλάσκω
μανουσ̌άκ’μενεξές/βιολέτα մանուշակ (manušak)<manafšak
μεϊντάν’πλατεία, αλάνα meydan/meydān
μερών’μερώνει, ξημερώνει
μυρί͜ειςμυρίζεις, αναδύεις μυρωδιά
οσπίτισπίτι hospitium<hospes
ουςως, μέχρι
παιδάντ’παιδιά αγόρια
πλάσκουμαιπλάθομαι, δημιουργούμαι, εμφανίζομαι
ρούζωπέφτω, ρίπτω
σεβντάδεςέρωτες sevda/sevdā
σεβνταλήερωτοχτυπημένο, ερωτευμένο sevdalı
σεβντάναγάπη, έρωτα sevda/sevdā
σ’κούμαισηκώνομαι
ταράουμαιαναμιγνύομαι, ανακατεύομαι, μπλέκομαι
τερείκοιτάει
τινι͜άουμαιτινάζομαι
φυτρώντςφυτρώνεις
ψ̌ηψυχή
Σημειώσεις
Το μεταλλείο Σίμ ή Κιουμούς Μα(ν)τέν (μεταλλείο Αργύρου) του Νομού Σεβάστειας του Πόντου, ιδρύθηκε στις αρχές του 1800,  εκκλησιαστικώς υπάγονταν στην Μητρόπολη Χαλδίας και Χερροιάνων, βρίσκονταν  30 χιλ. Δυτ. της Μερζιφούντας και ονομάστηκε έτσι από τους Τούρκους επειδή ήταν πλούσια σε Άργυρο (ασήμι). Τα μαντίλια, ως ελεύθερος, αντικριστός και ζευγαρωτός χορός που έντυνε τις γαμήλιες πομπές (σε ρυθμό 5/8) κουβαλούν ιδιαίτερα μουσικά ’’χρώματα’’, κάνοντας τα εύκολα διακριτά από τον υπόλοιπο Πόντο, κυρίως λόγω των Καππαδοκικών τους επιρροών. Τα βασικά όργανα της περιοχής ήταν το βιολί, που αντικατέστησε την κεμανέ, με όργανο συνοδείας το ούτι και καμιά φορά το σάζι, σπάνια το ντέφι, το κλαρίνο, ο ζουρνάς και το νταούλι. Είθε αυτά τα ιδιαίτερα ’’χρώματα’’του σκοπού να καταφέραμε να τα αποδώσουμε στο σήμερα χωρίς να χαθεί η ’’ζωντάνια’’ τους, ευχόμενοι να παραμείνουν ζωντανά εις το διηνεκές..

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2024

Τραγούδια: 8612 | Albums/Singles: 1348 | Συντελεστές: 1769 | Λήμματα: 15198
Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr