Προβολή Τραγουδιού
Μανίτσα μ’ |

Στιχουργοί: Χρήστος Αντωνιάδης
Συνθέτες: Χρήστος Χρυσανθόπουλος
Καλλιτέχνες: Στέλιος Καζαντζίδης, Χρήστος Χρυσανθόπουλος
Τ’ ομμάτι͜α πρωτανοίγουνταν, το φως αποθολούται Με τη μάνας το πρόσωπον καρδι͜ά και ψ̌η γομούται Μανίτσα μ’, έχω σε σο νου μ’, Αχ! πυκνά αροθυμώ σε Απλώνω το χ̌ερόπο μου, μάνα μου γλυκιά, και εθαρρώ κρατώ/φιλώ σε Μάνα, ο κόσμον έν’ τ’ εσόν, απάν’ σ’ ωμία σ’ κείται Μετ’ εσέν έρ’ται η ζωή και μετ’ εσέν τελείται Μανίτσα μ’, έχω σε σο νου μ’, Αχ! πυκνά αροθυμώ σε Απλώνω το χ̌ερόπο μου, μάνα μου γλυκιά, και εθαρρώ κρατώ/φιλώ σε Παιδία μάναν π’ έχασαν είν’ πάντα διψασμένα Άμον πελίτι͜α σο ραχ̌ίν με φύλλα μαραμένα Μανίτσα μ’, έχω σε σο νου μ’, Αχ! πυκνά αροθυμώ σε Απλώνω το χ̌ερόπο μου, μάνα μου γλυκιά, και εθαρρώ κρατώ/φιλώ σε Έκιτι μάνα! Έικιτι Σα υστερνά τ’ ο άνθρωπον όντες το φως τελείται «Μανίτσα μ’», λέει, «έρχομαι! Ντο έζησα κανείται!» Μανίτσα μ’, έχω σε σο νου μ’, Αχ! πυκνά αροθυμώ σε Απλώνω το χ̌ερόπο μου, μάνα μου γλυκιά, και εθαρρώ κρατώ/φιλώ σε
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
απάν’ | πάνω | ||
αροθυμώ | νοσταλγώ | ||
γομούται | γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει | ||
εθαρρώ | θαρρώ, νομίζω, υποθέτω | ||
έικιτι | έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό ή εκδήλωση συμπόνοιας για κάποιον | hey gidi | |
είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
έκιτι | έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό | hey gidi | |
έν’ | είναι | ||
έρ’ται | έρχεται | ||
εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
κανείται | φτάνει, είναι αρκετό | ||
κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
ομμάτι͜α | μάτια | ||
όντες | όταν | ||
παιδία | παιδιά | ||
πελίτι͜α | δρύες | pelit/bellūṭ | |
πυκνά | πυκνά, συχνά | ||
ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
τελείται | (αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει | ||
υστερνά | κατοπινά, τελευταία | ||
χ̌ερόπο | χεράκι | ||
ψ̌η | ψυχή | ||
ωμία | ώμοι |