Πατέρα, δος με την ευχή σ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Σιώπης, Στάθης Νικολαΐδης, Στέλιος Καζαντζίδης, Χρήστος Χρυσανθόπουλος

Πατέρα, δος με την ευχ̌ή σ’
από σουμά σ’ θα φεύω
Έρθεν η ώρα σην ζωήν
την τύχη μ’ ν’ αραεύω

[Αχ!] Υιέ μ’, και πώς ετράνυνες
άμον κυπαρισσόπον;
Έρθεν η ώρα σ’ να ’παντρεύ’ς
να ’φτας τ’ εσόν ’σπιτόπον

Πατέρα, την ισ̌κιάν τ’ εσόν
εγώ θα αραεύω
Ση θάλασσαν άμον παπόρ’
χωρίς εσέν πατεύω

Εχ! Σταθίκο Νικολαΐδη! Λελεύω τη λαλία σ’!

[Αχ!] Αν ρού͜εις θα παραστέκω σε,
’κι αφήνω σε να χάσαι
Ο κύρ’ γουρπάν’ να ’ίνεται,
υιέ μ’, να εθυμάσαι

Πατέρα, συ εδέκες με
τ’ εσόν την δι͜αρμενείαν
Πώς θα πορεύω με τ’ ανθρώπ’ς;
για πέ͜ει με αλλομίαν

[Αχ!] Δεκάρα κανενός μη τρως,
σην ψ̌η σ’ μη βάλτς κακίαν!
Να βοηθάς τ’ ανήμπορους,
κακόν μ’ ευτάς καμίαν

Η συμβουλή σ’, πατέρα μου,
άμον σταυρόν σα νιάτα μ’
και τα ευχάς ι-σ’ φυλαχτόν
για τη ζωής τη στράταν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αλλομίαν	άλλη μια φορά
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθρώπ’ς	ανθρώπους
αραεύω	ψάχνω, αναζητώ, γυρεύω	aramak
βάλτς	βάζεις, τοποθετείς
γουρπάν’	θυσία	kurban/ḳurbān
δι͜αρμενείαν	συμβουλή, νουθεσία	μσν. ὁρμηνεύω < αρχ. ἑρμηνεύω
δος	δώσε
εδέκες	έδωσες
έρθεν	ήρθε
εσόν	δικός/ή/ό σου
ετράνυνες	μεγάλωσες
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
ευχάς	ευχές
’ίνεται	γίνεται
ισ̌κιάν	σκιά
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
λαλία	λαλιά, φωνή
λελεύω	χαίρομαι
παπόρ’	βαπόρι, καράβι	vapore
πατεύω	βυθίζομαι, βουλιάζω, μτφ. δύω, μτφ. καταρρέω, μτφ. χρεωκοπώ	batmak
πορεύω	νοικοκυρεύομαι, βγάζω τα απαραίτητα για να ζήσω, ζω, συντηρούμαι
ρού͜εις	πέφτεις, ρίχνεις κτ κάτω
σουμά	κοντά
’σπιτόπον	(οσπιτόπον) σπιτάκι
φεύω	φεύγω
’φτας	(ευτάς) κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
χάσαι	χάνεσαι
ψ̌η	ψυχή