Και να ’χω δύο σεβντάδες

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης, Παύλος Καλαϊτζίδης

[Και] Παρασ̌κευή σα πρόβατα,
[Έι! Πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’]
[και] τη Σάββα σα χορτάρι͜α
[Άτσ̌απα και γιατί;]
[Και] Την Κερεκήν αντρίζ’ν’ ατεν,
[Έι! Πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’]
[και] με τα πολλά τα κάλλι͜α
[Άτσ̌απα και γιατί;]

[Και -ν-] Ακόμαν ντο είμαι -ν- εγώ,
[Έι! Πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’]
[και] να έχω δύο σεβντάδες;
[Άτσ̌απα και γιατί;]
[Και] Τ’ έναν έν’ για τα κορτσόπα,
[και] τ’ άλλο για τοι χ̌εράδες
[Φύγον κι έλα μετ’ εμέν]

[Και -ν-] Εφτά κουνία να κουνί͜εις,
[Έι! Πουλί μ’ και -ν- αρνί μ’]
[και] πάντα θα είσαι χ̌έρα
[Φύγον κι έλα μετ’ εμέν]
[Εχ!] Όντες κρούγω -ν- εγώ σο νου σ’
να λες «εποίκα κι εύρα»-ν,
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αντρίζ’ν’	παντρεύουν
ατεν	αυτήν
άτσ̌απα	άραγε, αναρωτιέμαι	acaba/ʿacebā
έν’	είναι
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
κάλλι͜α	κάλλη
Κερεκήν	Κυριακή
κορτσόπα	κοριτσάκια
κουνί͜εις	κάνεις κούνια
κρούγω	χτυπώ	κρούω
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όντες	όταν
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σεβντάδες	έρωτες	sevda/sevdā
τοι	τους/τις
φύγον	(προστ.) φύγε
χ̌έρα	χήρα
χ̌εράδες	χήρες