Τ’ ομμάτια σ’ άμον θάλασσα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόφιλος Πουταχίδης, Παναγιώτης Θεοδωρίδης

Τ’ ομμάτι͜α σ’ άμον θάλασσα,
τη ψ̌ης ι-μ’ το βοτάνιν
Όντες τερώ -ν- άλλα, πουλί μ’,
σο ψ̌όπο μ’ κρούει ταλκάνιν

Έρθες άμον την άνοιξην
ση βαρυχ̌ειμωνίαν
κι άμον παρχάρτς εγέντονε
τ’ έρημον η καρδία μ’

Νουνίζω ο χ̌ιλιάχαρον
το ψωμίν να βουκούμαι
Αρνί μ’, όντες αγγεύω σε
πάω να παλαλούμαι

Κάποτε χάμαι -ν- εξαπέσ’,
βαθέα πατουρεύω
κι όντες θέλω να κλώσκουμαι
τα στράτας πα σ̌ασ̌εύω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγεύω	αναφέρω
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
βαθέα	βαθιά
βαρυχ̌ειμωνίαν	βαρυχειμωνιά
βουκούμαι	βάζω μπουκιά στο στόμα, μπουκώνω
εγέντονε	έγινε
εξαπέσ’	έξω-μέσα, μτφ. εντελώς
έρθες	ήρθες
κλώσκουμαι	γυρίζω, επιστρέφω
κρούει	χτυπάει	κρούω
νουνίζω	σκέφτομαι
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παλαλούμαι	τρελαίνομαι
παρχάρτς	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
πατουρεύω	εμβυθίζω, πνίγω, μτφ. καταστρέφω, μτφ. χρεωκοπώ	batırmak
σ̌ασ̌εύω	σαστίζω, τα έχω χαμένα	şaşmak
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
ταλκάνιν	κύμα	dalga
τερώ	κοιτώ
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω
ψ̌ης	ψυχής
ψ̌όπο	ψυχούλα