Μάνας παιδίν, κυρού κλαδίν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αφήγηση/Απαγγελία/Ψαλμός, Μπάμπης Κεμανετζίδης, Παναγιώτης Ασλανίδης, Χρήστος Παπαδόπουλος

Μάνας παιδίν, κυρού κλαδίν,
πού επέμ’νες, στερέα μ’;
Ενέσπαλες να κλώσ̌κεσαι
ση κυρού σ’ τη φωλέα
Γιατί πουλόπο μ’ έφυες
τσ̌ικάρι μ’, εχολά̤στες;
Τεμέλι μ’, που ευρίεσαι;
Στέλιο μ’, μέρ’ εβραδά̤στες;

♫

Εγώ που έμ’νε αετός
[αμάν, αμάν]
ετσακοφτερουλίγα
[Βάι! Ν’ αηλί εμέν]
Εχάθεν τ’ αετόπουλο μ’
[αμάν, αμάν]
άμον κερίν ελύγα
[Βάι! Ν’ αηλί εμέν]

Τ’ ομμάτα̤ μ’ εσκοτείνεψαν
[αμάν, αμάν]
τρώει με -ν- αροθυμία σ’
[Βάι! Ν’ αηλί εμέν]
Όθεν στέκω και κάθουμαι
[αμάν, αμάν]
ακούω τη λαλία σ’
[Βάι! Ν’ αηλί εμέν]

Πουλόπο μ’, άλλο ’κ’ είδα σε!
[αμάν, αμάν]
Γιαβρόπο μ’, πού εχάθες;
[Ωχ! Ν’ αηλί εμέν]
Χωρίς εσέν ’κι ’ίνουμαι
[αμάν, αμάν]
εσύ πουδέν ’κ’ εφάνθες
[Βάι! Ν’ αηλί εμέν]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αροθυμία	νοσταλγία
γιαβρόπο	μωράκι, μικρούλι, παιδάκι	yavru + -όπον
εβραδά̤στες	βραδιάστηκες
ελύγα	έλιωσα
έμ’νε	ήμουν
ενέσπαλες	ξέχασες
επέμ’νες	απόμεινες
εσκοτείνεψαν	σκοτείνιασαν
ετσακοφτερουλίγα	έσπασαν τα φτερά μου
ευρίεσαι	βρίσκεσαι
εφάνθες	φάνηκες, εμφανίστηκες
έφυες	έφυγες
εχάθεν	χάθηκε
εχάθες	χάθηκες
εχολά̤στες	θύμωσες, αγανάκτησες
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσ̌κεσαι	γυρίζεις, επιστρέφεις
κυρού	πατέρα
λαλία	λαλιά, φωνή
μέρ’	(μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ομμάτα̤	μάτια
πουδέν	πουθενά
πουλόπο	πουλάκι
στερέα	στήριγμα
τεμέλι	θεμέλιο, μτφ. στήριγμα
τσ̌ικάρι	σπλάχνο	ciğer/ciger
φωλέα	φωλιά