Πολύπαθον καρδόπον μου

Πολύπαθον καρδόπον μου,
καρδι͜ά μ’ βασανιγμένον
Άμον σακάτικον καράβ’
σον αιγιαλόν ρουγμένον

Επαρείδα σε, νε κόσμε!
Ήμαρτον, τιδέν ’κ’ εγροίκ’σα
Σην ζωή μ’ ντ’ εποίκα λάθος
κι η εγάπ’ εγέντον πάθος;

Τα βάσανα τη χαμονής
εγρίβωσαν απάν’ ι-σ’
άμον θαλασσοκόχλιδα
σην έμπρι͜αν και σο γιάνι σ’

Επαρείδα σε, νε κόσμε!
Ήμαρτον, τιδέν ’κ’ εγροίκ’σα
Σην ζωή μ’ ντ’ εποίκα λάθος
κι η εγάπ’ εγέντον πάθος;

Ατόσα χρόνια καρδι͜ά μου
σ’ αμπάρι͜α σ’ φορτωμένον
Έναν και μαναχόν εγάπ’
σα δύο κουραγμένον

Επαρείδα σε, νε κόσμε!
Ήμαρτον, τιδέν ’κ’ εγροίκ’σα
Σην ζωή μ’ ντ’ εποίκα λάθος
κι η εγάπ’ εγέντον πάθος;