Σον Πόντον απέσ’ μανίτσα μ’

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Έφυγαμε ασ’ σον Πόντον
όλ’ έναν πρωίν
Άλλ’ επέθαναν σα στράτας,
άλλ’ αδά κι ακεί

Σον Πόντον απέσ’, μανίτσα μ’,
τ’ ανθρώπ’ς έσπαξαν
Τα χωρία, τ’ εκκλησίας
όλια -ν- έκαψαν

Εξερίζωσαν τον κόσμον
ας σ’ οσπίτι͜α τουν
Λαλούν ατ’ς άμον κοπάδι͜α
σο τσ̌όλ’ τ’ Ερζερούμ

Σον Πόντον απέσ’, μανίτσα μ’,
τ’ ανθρώπ’ς έσπαξαν
Τα χωρία, τ’ εκκλησίας
όλια -ν- έκαψαν

Όσα χρόνι͜α κι αν περάν’νε
’κι ανασπάλλομε
κι ας σο νουν εμουν τον Πόντον
’κι θα εβγάλομε

Σον Πόντον απέσ’, μανίτσα μ’,
τ’ ανθρώπ’ς έσπαξαν
Τα χωρία, τ’ εκκλησίας
όλια -ν- έκαψαν

Γράψτε͜ ατα σην ιστορίαν
να μη χάν’ντανε
Να δεβάζ’νε τα παιδία
για να μαθάν’νε

Σον Πόντον απέσ’, μανίτσα μ’,
τ’ ανθρώπ’ς έσπαξαν
Τα χωρία, τ’ εκκλησίας
όλια -ν- έκαψαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
ακεί	εκεί
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανασπάλλομε	ξεχνάμε
ανθρώπ’ς	ανθρώπους
απέσ’	μέσα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ασ’	από
ατα	αυτά
ατ’ς	αυτής, της
δεβάζ’νε	διαβάζουν, περνούν, πηγαίνουν κπ/κτ κάπου
εμουν	μας
επέθαναν	πέθαναν
έσπαξαν	έσφαξαν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλούν	βγάζουν λαλιά, καλούν, αποκαλούν, προσκαλούν, οδηγούν
μαθάν’νε	μαθαίνουν
όλ’	όλοι/α
όλια	όλα
όσα	όσες φορές
οσπίτι͜α	σπίτια	hospitium<hospes
παιδία	παιδιά
περάν’νε	περνάνε
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τουν	τους
τσ̌όλ’	έρημο, ερημικό	çöl
χάν’ντανε	χάνονται, διώχνονται
χωρία	χωριά