Ορφανός επέμ’να

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανέστης Μωυσής, Μπάμπης Ιορδανίδης

Τ’ εμόν ο κύρ’ επέθανεν
τριάντα εξ’ χρονών-ι [όι, όι, όι]
Η μάνα μ’ επέμ’νεν έρημος,
εγώ πα ορφανόν-ι [όι, όι, όι]

Μάνα μ’, μη τυραννίεσαι [μανίτσα μ’]
εσέν ’κι θα κλαινίζω
[ωχ! Νε μάνα μ’/ωχ! Μανίτσα μ’, νέι]
Ποίσον λίγον υπομονήν, [μανίτσα μ’]
εγώ ους να τρανύνω
[ωχ! Νε μάνα μ’/ωχ! μανίτσα μ’, όι!]

Τ’ εμόν ο πόνον έν’ τρανόν,
θαρρώ ’κι θα λαρούται [όι, όι, όι]
Άμον ντ’ ελέπω τα δάκρυ͜α μ’,
η καρδι͜ά μ’ φαρμακούται [όι, όι, όι]

Και νε Χριστέ πατέρα μου [μανίτσα μ’]
και Παναΐα μάνα
[έλα -ν- έλα/ωφ! μανίτσα μ’]
Ατό την ορφανίαν μου [μανίτσα μ’]
πώς να εποίν’να κι εχάνα;
[έλα -ν- έλα/ωφ! μανίτσα μ’, όι!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ελέπω	βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
επέθανεν	πέθανε
επέμ’νεν	απόμεινε
εποίν’να	έκανα, έφτιαχνα	ποιέω-ῶ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαινίζω	στενοχωρώ, κάνω κπ να κλάψει
κύρ’	πατέρα
λαρούται	γιατρεύεται, θεραπεύεται
ους	ως, μέχρι
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
Παναΐα	Παναγιά
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
τρανύνω	μεγαλώνω, αναθρέφω	τρανόω-ῶ
τυραννίεσαι	τυραννιέσαι, ταλαιπωριέσαι
φαρμακούται	φαρμακώνεται