Ενότητα 1η | Γιώργος Τσαρτιλίδης

Εμέν Κρωμέτε λένε με,
[γιαρ, γιαρ...]
εγώ Κρωμέτες είμαι
[Μα την Παναΐαν λέγω]
Με τα κορτσόπα λάσκουμαι,
[γιαρ, γιαρ...]
με τα νυφόπα κείμαι
[Μα την Παναΐαν λέγω]

Τ’ άστρα κατηγορούνε με
[γιαρ, γιαρ...]
τη νύχταν ντο γυρίζω
[Μα την Παναΐαν λέγω]
Σεβτάν έχω σο καρδόπο μ’
[γιαρ, γιαρ...]
και πώς θα ταγιανίζω;
[Μα την Παναΐαν λέγω]

Την πόρτα σ’ άφ’ς ακράνοιγον,
[γιαρ, γιαρ...]
ρίζα μ’, το παραθύρι σ’
[Μα την Παναΐαν λέγω]
Ραχ̌ία σ̌κίζω κι έρχουμαι,
[γιαρ, γιαρ...]
τρανόν έν’ το χατίρι σ’
[Μα την Παναΐαν λέγω]

♫

Ανάθεμα, ανάθεμα,
διπλά ν’ αναθεμά σε
Τσ̌όλ’ κι έρημον να ’ίνεται
το κρεβάτ’ ντο κοιμάσαι

Έμορφον είσαι, έμορφον,
τιδέν ’κ’ έχω να λέγω!
Εγώ πα νέον παλληκάρ’,
το καρδόπο σ’ θα καίγω

Η φοτά σ’ κοσ̌κινίεται
άμον θάλασσας κύμαν
Τ’ άσπρον την ψ̌η σ’ εζέλεψα,
πασ̌κείμ’ ντ’ εποίκα κρίμαν;

♫

Σα λιβαδία αφκά καικά
τρέχ̌’ τ’ Αψύν το νερόπον
Εκεί οι Κρωμέτ’ και οι Σαντέτ’
’γούρεψαν τραπεζόπον
Εκεί οι Κρωμέτ’ και οι Ιμερίτ’
’γούρεψαν τραπεζόπον

Τρώγ’νε ψωμίν και βούτορον
καϊμάκια και τσ̌ορτάνι͜α
Σ’κούνταν, γουρεύ’νε τον χορόν
αφκά καικά σ’ ομάλι͜α

Και κρού’νε τον ανέφορον
σον Άεν-Ζαχαρέαν¹
Ημ’σοί δι͜αβαίν’νε ας σην Κρώμ’
και ση Σαντάν μερέαν

♫

Ση Κουσπιτή καλόερον,
[ν’ αηλί εμέν!]
ση Λίβεραν τσ̌οπάνος
[ωφ! ωφ!/ έλα -ν- έλα]
Σην Κρώμ’ τον Αε-Θόδωρον
[ν’ αηλί εμέν!]
ψάλτες και τραγωδι͜άνος
[ωφ! ωφ!/ έλα -ν- έλα]

Εγώ παίρω τα πρόβατα,
[ν’ αηλί εμέν!]
εσύ έπαρ’ τ’ αρνόπα
[ωφ! ωφ!]
Έλα -ν- ας ανταμώνομε
[ν’ αηλί εμέν!]
σα έμορφα τ’ ορμόπα
[έλα -ν- έλα/ωφ! ωφ!]