Τα νουσσάκας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Θόδωρος Παυλίδης

Έι! μικρόν, μικρόν, μικρόν,
σεβνταλίν και παλαλόν
Πώς θα ’ίνεται, πουλόπο μ’,
να ευτάγω σε τ’ εμόν;

Αΐκον, αΐκον,
αΐκον τρανόν κακόν
Έναν μικρόν νουσσακόπον
να φτουλίζω ’κ’ επορώ!

Αραεύω, αραεύω,
πάντα θα αραεύω
Έναν μικρόν νουσσακόπον
να σύρω και φτουλίζω

Αΐκον, αΐκον,
αΐκον τρανόν κακόν
Έναν μικρόν νουσσακόπον
να φτουλίζω ’κ’ επορώ!

Ούλ’ αραεύ’νε μικρόν
και κανείς ’κι θέλ’ τρανόν
Το παλαιόν η κοσσάρα
το ζουμίν εχ̌’ το καλόν

Την πελιάν, την πελιάν
ντο ετσ̌άτεψα εγώ
Έχασα τα κοσσαρόπα
και νουσσάκας κυνηγώ

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
αραεύ’νε	ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν	aramak
αραεύω	ψάχνω, αναζητώ, γυρεύω	aramak
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επορώ	μπορώ
ετσ̌άτεψα	συνάντησα (τυχαία), πέτυχα	çatmak
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
’ίνεται	γίνεται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κοσσάρα	κότα
κοσσαρόπα	κοτούλες
νουσσάκας	κλωσσόπουλα
νουσσακόπον	κλωσσόπουλο
ούλ’	όλοι
παλαλόν	τρελό
πελιάν	βάσανο, σκοτούρα	bela
πουλόπο	πουλάκι
σεβνταλίν	ερωτοχτυπημένη/ο, ερωτευμένη/ο, ερωτικό	sevdalı
σύρω	σέρνω, τραβώ, ρίχνω
φτουλίζω	μαδάω, ξεπουπουλίζω	πτίλον