Ουφ! Αμάν!

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Γιώργος Ορφανίδης

expand_content

Τ’ ομμάτι͜α σ’, πουλί μ’, πράσινα,
τα μαλλία σ’ μακρέα
Εμέναν επαλάλωσεν
και τ’ εσόν η θωρέα

Τα χ̌ειλόπα σ’, μικρόν πουλί μ’,
θαρρείς ζωγραφισμένα
Όλια τα κάλλι͜α σ’ έμορφα,
πουλόπο μ’, ζελεμένα

Το φίλεμα σ’ άμον ρακίν
αμὰν, πουλί μ’, μεθύζ’ με
Τ’ εγκαλιόπο σ’ Παράδεισον
και η σεβντά σ’ κοιμίζ’ με

’Κι θέλω, πουλί μ’, ν’ αγνεφώ,
φογούμαι γιάμ’ έν’ ψέμαν
Σα χ̌έρι͜α σ’ ας εβγαίν’ η ψ̌η μ’
κι ας ’κχ̌ύεται το αίμα μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγνεφώ	ξυπνώ
αμὰν	αμέσως, ευθύς, μονομιάς	hemen/hemān
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γιάμ’	μήπως, ή μη	ya/yā + μη
εβγαίν’	βγαίνει
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
έμορφα	όμορφα
έν’	είναι
επαλάλωσεν	τρέλανε
εσόν	δικός/ή/ό σου
ζελεμένα	αξιοζήλευτα
θωρέα	θωριά, όψη
κάλλι͜α	κάλλη
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κοιμίζ’	κοιμίζω/ει
’κχ̌ύεται	εκχύνεται, χύνεται, εκρέει	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
μακρέα	(επιθ.) μακριά
μεθύζ’	μεθάει
όλια	όλα
ομμάτι͜α	μάτια
πουλόπο	πουλάκι
ρακίν	αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων	rakı/ˁaraḳī
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
φίλεμα	φιλί
φογούμαι	φοβάμαι
χ̌ειλόπα	χειλάκια
ψ̌η	ψυχή