Προβολή Τραγουδιού

Θεού παρακαλίαν

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Ο κύρης και η μάνα σου
να ’ίν’νταν αη-κέρι͜α
Εμάς εβγάλ’ναν σον παρχάρ’
μήνας και καλοκαίρι͜α

Παρακαλώ, παρακαλώ,
Θεού παρακαλίαν
να έλεπα την τρυγόνα μ’
την εβδομάδαν μίαν

Τ’ αυλία σ’ ισιζλιάεψαν
κι εγομώθαν χορτάρι͜α
Ελέπ’ ατα και καίουμαι,
σ’κούμαι, χάμαι ληγάρι͜α

Παρακαλώ, παρακαλώ,
Θεού παρακαλίαν
να έλεπα την τρυγόνα μ’
την εβδομάδαν μίαν

Έλα πουλί μ’, έλα πουλί μ’,
έλα όλιγον κι άλλο
Δι͜αβαίν’νε χρόνι͜α και καιρούς
’κι θ’ ανταμώνομε άλλο

Παρακαλώ, παρακαλώ,
Θεού παρακαλίαν
να έλεπα την τρυγόνα μ’
την εβδομάδαν μίαν

Για τσέρτσον το καμίσι μου
κάρφα͜ απάν’ ι-μ’ την κάμαν
Εγώ κι εσύ ’κι ’ίνεται
να χ̌αίρουμες εντάμαν

Παρακαλώ, παρακαλώ,
Θεού παρακαλίαν
να έλεπα την τρυγόνα μ’
την εβδομάδαν μίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αη-κέρι͜α	κεριά προερχόμενα από τον Άγιο Τάφο
ανταμώνομε	ανταμώνουμε
απάν’	πάνω
ατα	αυτά
αυλία	αυλές
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
εβγάλ’ναν	έβγαζαν
εγομώθαν	γέμισαν
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
έλεπα	έβλεπα
εντάμαν	μαζί
’ίνεται	γίνεται
’ίν’νταν	γίνονται
ισιζλιάεψαν	ερημώθηκαν	ıssızlaşmak
καίουμαι	καίγομαι
κάμαν	δίκοπο μαχαίρι	kama
καμίσι	πουκάμισο	υπό+καμίσιον<camisia
κάρφα	κάρφωσε (προστ.)
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
ληγάρι͜α	γρήγορα
μίαν	μια φορά
παρακαλίαν	παράκληση
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
σ’κούμαι	σηκώνομαι
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσέρτσον	σκίσε, ξέσκισε (προστ.)
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω