Άμον αέρα επέρασες

Άμον αέρα επέρασες,
απ’ εμπροστά μ’ εδέβες
Εφώταξαν όλα̤ τ’ εκέσ’
σην καρδία μ’ εσέβες

Τ’ άστρον τ’ εμόν εφώταξεν,
άλλεν γαρή ’κι παίρω
Εσέν είδα κι εγάπεσα,
θα παίρω σε και φεύω

Η ευωδία σ’ έμορφον,
γλυκύν έν’ η λαλία σ’
Τ’ ομμάτα̤ σ’ είν’ ολήμαυρα,
καίγ’νε άμον φωτίας

Τ’ άστρον τ’ εμόν εφώταξεν,
άλλεν γαρή ’κι παίρω
Εσέν είδα κι εγάπεσα,
θα παίρω σε και φεύω

Τη σεβντά σ’, τρυγονίτσα μου,
ας σην καρδά̤ μ’ ’κ’ εβγάλλω
Πολλά καλά επέρασα,
εσέναν ’κι ανασπάλλω

Τ’ άστρον τ’ εμόν εφώταξεν,
άλλεν γαρή ’κι παίρω
Εσέν είδα κι εγάπεσα,
θα παίρω σε και φεύω