Προβολή Τραγουδιού
Αηλί εμέν, ασ’χώρετον |
Από τον Πόντο στην ΑθήναΣτιχουργοί: Στάθης Νικολαΐδης
Συνθέτες: Στάθης Νικολαΐδης
Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Σοφία Νικολαΐδη, Στάθης Νικολαΐδης
Ση παρχάρ’ τα τσ̌ιμενόπα να έμ’νε έναν δεντρόπον [και -ν-] Όντες, αρνί μ’, εδίψανα [Μικρόν αρνί μ’, μικρόν αρνί μ’] εφέρ’νες με νερόπον [και -ν-] Όντες, αρνί μ’, εδίψανα [Ν’ αηλί εμέν! Ν’ αηλί εμέν!] εφέρ’νες με νερόπον Ξερόν κλαδίν ντο ’κι σουμών’ πουλίν να χτίζ’ φωλέαν Ομοι͜άζ’ τ’ εμόν το καρδόπον [Ν’ αηλί εμέν! Ν’ αηλί εμέν!] χωρίς εσέν στερέα μ’ Ομοι͜άζ’ τ’ εμόν το καρδόπον [Ν’ αηλί εμέν! Ασ’χώρετον] χωρίς εσέν, στερέα μ’ Κάθαν δεντρόπον σον παρχάρ’ πουλίν έν’ καθισμένον Ατά πα όλια εξέρ’ν’ ατο [Μικρόν αρνί μ’, μικρόν αρνί μ’] η καρδι͜ά μ’ έν’ καμένον Ατά πα όλια εξέρ’ν’ ατο [Ν’ αηλί εμέν! Ν’ αηλί εμέν!] η καρδι͜ά μ’ έν’ καμένον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ασ’χώρετον | ασυγχώρητο | ||
| ατά | αυτά | ||
| δεντρόπον | δεντράκι | ||
| εδίψανα | διψούσα | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| εξέρ’ν’ | ξέρουν, γνωρίζουν | ||
| εφέρ’νες | έφερνες | ||
| κάθαν | κάθε | ||
| καρδόπον | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νερόπον | νεράκι | ||
| όλια | όλα | ||
| ομοι͜άζ’ | ομοιάζει, μοιάζει | ||
| όντες | όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| σουμών’ | σιμώνει, πλησιάζει | ||
| στερέα | στήριγμα | ||
| τσ̌ιμενόπα | γρασίδια, λιβάδια | çimen | |
| φωλέαν | φωλιά |
