’Πήγαμε σο Τάλταπαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Πόλιος Παπαγιαννίδης

’Πήγαμε σο Τάλταπαν,
εκείσαν τ’ ὲν’ τ’ άλλ’ απάν’
Πήγαμ’ κι εμείς εκεί απάν’,
επέσαμε κι άλλ’ απάν’

Μάνα, μάνα, για τ’ εμέν
Πέει ατεν ας αναμέν’
Αν ’κ’ έρχουμ’ ούσνα βραδύν’,
φίλ’ α̤τεν κι ας πάει δι͜αβαίν’

Όι! Αηλί εμέν! Ν’ αηλί!
Πώς θα παίρω τον Αλή;
Κι άμον άπλυτον μαλλίν
πάντα κείται σην αυλή

Έλα, ποδεδίζω σε
έμορφος μελαχρινή
Γέροντας με τα γυαλία
ελέπ’ σε κι ομμάτ’ ανοί͜ει

Έλα, ποδεδίζω σε
αψηλοξεροκιανέσσα
Ταγιανίζ’ το καρδόπο σ’
Και κοιμάσαι μαναχέσσα;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αναμέν’	περιμένει
ανοί͜ει	ανοίγει
απάν’	πάνω
ατεν	αυτήν
α̤τεν	αυτήν
αψηλοξεροκιανέσσα	ψηλή και ξερακιανή
βραδύν’	βραδιάζει
δι͜αβαίν’	(για τόπο) περνάει/ώ, διασχίζει/ω, (για χρόνο) περνάει/ώ	διαβαίνω
εκείσαν	κείτονταν, ξάπλωναν
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
έμορφος	όμορφος/η
ὲν’	ένα
έρχουμ’	ερχόμουν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδόπο	καρδούλα
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
μαναχέσσα	μονάχη
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ομμάτ’	μάτι
ούσνα	μέχρι που, έως ότου
παίρω	παίρνω
πέει	(προστ.) πες
ποδεδίζω	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ποδεδίζω σε	να σε χαρώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ταγιανίζ’	αντέχω/ει, βαστάω/ει, υπομένω/εις	dayanmak
φίλ’	(προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι