Διάλογος με το Χάρο

Χάρε μ’, έλα άφ’ς το ψ̌όπο μου
και πίασον το χ̌έρι μ’ [νέι]
Και δείξον με τη στράτα σου
κι ας πάμε πορπατούμε [νέι]
Δείξον με το παλάτι σου,
δείξον με το τσ̌ατίρι σ’ [νέι]

Ελέπ’ς εείνο το βουνόν
και τ’ άλλο τ’ αντιβούνι
και τ’ άλλ’ το αντιπέραστον
ντο έν’ ψηλόν και μέγα;
Εκεί έχω τα τέντας ι-μ’,
εκεί έν’ το τσ̌ατίρι μ’
Τη τέντας ι-μ’ τα σ̌κοινία,
τοι νυφαδίων τσάμι͜ας
Τη τέντας ι-μ’ το μαρτάκ’¹,
παλληκαρί βραχ̌ι͜όνας
Τη τέντας ι-μ’ το τεμέλ’,
γερονταδίων στήθι͜α
Εκεί τοι γέρτς βάλλ’νε τεμέλ’,
τα παλληκάρι͜α στύλους 
και τοι νυφάδες τ’ έμορφους
σταλίζ’νε² παραστάρι͜α
Εκεί τα πόρτας χάλκενα,
τσ̌αγκαλοκαρφωμένα
Τσ̌άρχαν³ κάθουνταν άρχοντοι,
τσ̌άρχαν³ τα παλληκάρι͜α
Τη τέντας ι-μ’ το κλείδωμαν,
κουρκουλωμέν’ νυφάδες
Εκεί έχω τα τέκνα μου,
εκεί έν’ το τσ̌ατίρι μ’!

♫

Εκεί που πάει ’κι κλώσ̌κεται,
εκεί που πάει ξαν ’κ’ έρ’ται [νέι]