Ο Πόντον ο ανάσπαλτον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μαρία Αντωνιάδου, Πόλυς Παυλίδης

Θάλασσα, Μαύρη θάλασσα,
έναν παπόρ’ για στείλον
Θ’ επαίρ’νεν κι εφέρνε με σουμά σ’
κι έλεπα σε ολίγον
[Αχ! κι έλεπα σε ολίγον]

Ας έτον και ας έλεπα
τον τόπον ντ’ εγεννέθα
Μέρ’ έμ’νε, μέρ’ ετράνυνα
κι ατώρα πού ευρέθα;
[Αχ! κι ατώρα πού ευρέθα;]

Ας έτον και ας έλεπα
αξάν την Τραπεζούνταν
Τ’ άχαρα τ’ ομματόπα μου
δά̤κρα̤ χαράς γομούνταν
[Αχ! δά̤κρα̤ χαράς γομούνταν]

Ατόσα χρόνα̤ εδέβανε
τ’ ομμάτα̤ μ’ άλλο ’κ’ είδαν
τον Πόντον τον ανάσπαλτον,
τον Πόντον την πατρίδα μ’
[Αχ! τον Πόντον την πατρίδα μ’]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανάσπαλτον	αλησμόνητο/η, αξέχαστο/η
αξάν	ξανά, πάλι
ατώρα	τώρα
γομούνταν	γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν
δά̤κρα̤	δάκρυα
εγεννέθα	γεννήθηκα
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
έλεπα	έβλεπα
έμ’νε	ήμουν
επαίρ’νεν	έπαιρνε
έτον	ήταν
ετράνυνα	μεγάλωσα
ευρέθα	βρέθηκα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
μέρ’	(μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος
ολίγον	λίγο
ομμάτα̤	μάτια
ομματόπα	ματάκια
παπόρ’	βαπόρι, καράβι	vapore
σουμά	κοντά
στείλον	(προστ.) στείλε
χρόνα̤	χρόνια