Προβολή Τραγουδιού
Ανοίγω τ’ ομματόπα μου
Τη ψ̌ης ι-μ’ τραωδίαςΣτιχουργοί: Κώστας Θεοδοσιάδης
Συνθέτες: Μάκης Πετρίδης
Καλλιτέχνες: Κώστας Θεοδοσιάδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης
Ανοίγω τ’ ομματόπα μου, παντού σκοτία πίσσαν Χωρίς εγάπ’ αΐκον ζωήν καλλίον να μη ζεις α’ Ράστι͜α να έρ’ται καπ’ καικά, τσ̌ατεύω την φραντάλα μ’ Ανοίγω τ’ εγκαλιόπο μου παίρ’ ατεν σην εγκάλια μ’ Να έμ’νε φέγγος κι έλεπα από ψηλά τ’ αρνόπο μ’ Τα νύχτας πού κέσ’ λάσ̌κεται και τρώγω το καρδόπο μ’ Τερώ, τερώ ολόερα μ’ να ελέπω τη θωρέα σ’ Πάντα θα έχω ακράνοιχτον την πόρταν τη φωλέας Ας ση εγάπ’ς το μερτικόν εδώκες με θρυμμούλια Γιατί ’κι θέλτς να ’ίνουμες Αυγίτας και η Πούλια;
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| ακράνοιχτον | μισάνοιχτο/η | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| Αυγίτας | ο Αυγερινός, ο πλανητής Αφροδίτη κατά το χάραμα | ||
| εγάπ’ | αγάπη | ||
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| εδώκες | έδωσες | ||
| έλεπα | έβλεπα | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| θρυμμούλια | ψίχουλα | ||
| θωρέα | θωριά, όψη | ||
| ’ίνουμες | γινόμαστε | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καλλίον | καλύτερο (επίθ.), καλύτερα (επίρ.) | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κέσ’ | εκεί γύρω, εκεί κάπου, εκεί περίπου | κέσου | |
| ’κι | δεν | ουκί<οὐχί | |
| λάσ̌κεται | περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| ολόερα | ολόγυρα | ||
| ομματόπα | ματάκια | ||
| ράστι͜α | τυχαία, συμπτωματικά | rast/rāst | |
| σκοτία | σκοτάδι | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| τσ̌ατεύω | συναντώ (τυχαία), τυχαίνω | çatmak | |
| φέγγος | φεγγάρι | ||
| φραντάλα | γυναίκα πρόσχαρη, πληθωρική γυναίκα | ||
| φωλέας | φωλιές (ονομ.πληθ.), φωλιάς (γεν. ενικού) |