Ανοίγω τ’ ομματόπα μου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Θεοδοσιάδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Ανοίγω τ’ ομματόπα μου,
παντού σκοτία πίσσαν
Χωρίς εγάπ’ αΐκον ζωήν
καλλίον να μη ζεις α’

Ρι͜άστι͜α να έρ’ται καπ’ καικά,
τσ̌ατεύω την φραντάλα μ’
Ανοίγω τ’ εγκαλιόπο μου
παίρ’ ατεν σην εγκάλια μ’

Να έμ’νε φέγγος κι έλεπα
από ψηλά τ’ αρνόπο μ’
τα νύχτας πού κέσ’ λάσ̌κεται
και τρώγω το καρδόπο μ’

Τερώ, τερώ ολόερα μ’
να ελέπω τη θωρέα σ’
Πάντα θα έχω ακράνοιχτον
την πόρταν τη φωλέας

Ας ση εγάπ’ς το μερτικόν
εδώκες με θρυμμούλια
Γιατί ’κι θέλτς να ’ίνουμες
Αυγίτας και η Πούλια;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αΐκον	τέτοιο/α
ακράνοιχτον	μισάνοιχτο/η
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατεν	αυτήν
Αυγίτας	ο Αυγερινός, ο πλανητής Αφροδίτη κατά το χάραμα
εγάπ’	αγάπη
εγάπ’ς	αγάπης
εγκάλια	αγκαλιά
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εδώκες	έδωσες
έλεπα	έβλεπα
ελέπω	βλέπω
έμ’νε	ήμουν
έρ’ται	έρχεται
θέλτς	θέλεις
θρυμμούλια	ψίχουλα
θωρέα	θωριά, όψη
’ίνουμες	γινόμαστε
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καλλίον	(επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα
καρδόπο	καρδούλα
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λάσ̌κεται	περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται	ἀλάομαι/ηλάσκω
νύχτας	(ον.πληθ.,τα) νύχτες
ολόερα	ολόγυρα
ομματόπα	ματάκια
παίρ’	παίρνω/ει
ρι͜άστι͜α	τυχαία, συμπτωματικά	rast/rāst
σκοτία	σκοτάδι
τερώ	κοιτώ
τσ̌ατεύω	συναντώ (τυχαία), τυχαίνω	çatmak
φέγγος	φεγγάρι
φραντάλα	γυναίκα πρόσχαρη, πληθωρική γυναίκα
φωλέας	(ονομ.πληθ.) φωλιές, (γεν. ενικού) φωλιάς