Προβολή Τραγουδιού

Το κεμεντζ̌όπο μ’

Καλλιτέχνες: Κώστας Θεοδοσιάδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Παίξον, παίξον, κεμεντζ̌έ μ’,
και σο ζιλ και σο καπάν
Ν’ αρχινώ να τραγωδώ
σ’ εσόν την καϊτέν απάν’

Γλυκύν ζιλοκάπανον
τη ψ̌η μ’ καλοκάρδισον
Μετ’ εσέν την κόλασην
ευτάγω παράδεισον

Ολ’ χορεύ’νε μετ’ εσέν,
γαγγρωμέν’, πουγαλεμέν’!
Τρώγ’νε, πίν’νε και γλεντούνε
νεγκασίαν ’κ’ εγροικούνε

Ο Χάρον αν παίρ’ την ψ̌η μ’
και βάλ’νε με απέσ’ ση γην
Κεμεντζ̌όπο μ’, θέλω σε
σύντροφο μ’ να έχω σε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
γλυκύν	γλυκιά/ό
εγροικούνε	καταλαβαίνουν
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
ζιλ	οι ψιλά κουρδισμένες χορδές της λύρας, το οξύφωνα κουρδισμένο όργανο	zil
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καϊτέν	μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός	kayde
καπάν	οι μπάσα κουρδισμένες χορδές της λύρας
κεμεντζ̌έ	η λύρα	kemençe/kemānçe
κεμεντζ̌όπο	λυρίτσα	kemençe/kemānçe
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νεγκασίαν	κούραση
παίξον	παίξε (προστ.)
πίν’νε	πίνουν
πουγαλεμέν’	σκασμένοι, βαριεστημένοι, στενοχωρημένοι	bunalma
τραγωδώ	τραγουδάω
τρώγ’νε	τρώνε
χορεύ’νε	χορεύουν
ψ̌η	ψυχή