Ντ’ εγέλασα, επάθα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γαβρίλος Σιδηρόπουλος, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Κρούγ’νε σο νου μ’ τα χ̌ειλόπα σ’
η μύρα σ’ και το γέλος σ’
Θολούντανε τ’ ομματόπα μ’,
τα δάκρυ͜α μ’ ’κ’ έχ’νε τέλος

Κλαίγω, πονώ, αροθυμώ
ας σην εγάπ’ ντ’ εκάγα
Ατό, Θεέ μ’, έν’ δίκαιον,
ντ’ εγέλασα, επάθα

Ατώρα κείμαι μαναχός,
ετσακοφτερουλίγα
Τα όνερα¹ μ’ γνεφίζ’νε με
Πουλί μ’, εσέν ξαν είδα!

Κλαίγω, πονώ, αροθυμώ
ας σην εγάπ’ ντ’ εκάγα
Ατό, Θεέ μ’, έν’ δίκαιον,
ντ’ εγέλασα, επάθα

Εγάπη μ’, ποδεδίζω σε
χάσον ατό τ’ ινι͜άτι σ’
Σα πόδας σ’ τσ̌ορκανίγουμαι,
άλλον μη παίρτς σο γιάνι σ’

Κλαίγω, πονώ, αροθυμώ
ας σην εγάπ’ ντ’ εκάγα
Ατό, Θεέ μ’, έν’ δίκαιον,
ντ’ εγέλασα, επάθα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αροθυμώ	νοσταλγώ
ατώρα	τώρα
γέλος	γέλιο, περίγελος
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
γνεφίζ’νε	ξυπνούν
εγάπ’	αγάπη
εγάπη	αγάπη
εκάγα	κάηκα
έν’	είναι
ετσακοφτερουλίγα	έσπασαν τα φτερά μου
έχ’νε	έχουνε
θολούντανε	θολώνουν
ινι͜άτι	γινάτι, πείσμα	inat/ʿinād
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
κρούγ’νε	χτυπούνε	κρούω
μαναχός	μοναχός, μόνος
μύρα	οσμή, μυρωδιά
ξαν	πάλι, ξανά
ομματόπα	ματάκια
όνερα	(ορθ. ονέρ’τα) όνειρα
παίρτς	παίρνεις
πόδας	ίχνη, πατημασιές, βήματα
ποδεδίζω	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ποδεδίζω σε	να σε χαρώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
τσ̌ορκανίγουμαι	σέρνομαι κατά γης
χ̌ειλόπα	χειλάκια
χάσον	(προστ.) άφησε, διώξε

Σημειώσεις

¹ Ορθ. χρήση του «ονέρ’τα» στην ποντιακή