Ψηλομύτ’σσα μ’ είσαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Κεσίδης, Παύλος Τορνικίδης

Έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν
ψηλομύτ’σσα μ’ είσαι
Ασ’ εμέν κυρού παιδίν
εσύ, γιαβρού μ’, ’κ’ είσαι

Πάντα τυρα̤ννί͜εις και τρως
τ’ εμόν την καρδίαν
Έλα να λελεύω σε,
έσπρυνες τα μαλλία μ’

Τα τσ̌αλούμι͜α και τ’ εσά
την ψ̌η μ’ τυρα̤ννίζ’νε
Τα χ̌ειλόπα σ’ ’ντες τερώ
πάντα μουρδουλίζ’νε

Αγαπώ σε, εξέρτς ατο
ξάι μη τυρα̤ννί͜εις με
Εγώ παρακαλώ σε
και -ν- εσύ κλαινί͜εις με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ασ’	από
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εξέρτς	ξέρεις, γνωρίζεις
εσά	δικά σου/σας
έσπρυνες	άσπρισες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαινί͜εις	κάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
κυρού	πατέρα
λελεύω	χαίρομαι
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουρδουλίζ’νε	γρυλλίζουν υπόκωφα, παράγουν υπόκωφο ήχο
’ντες	(όντες) όταν
ξάι	καθόλου
τερώ	κοιτώ
τσ̌αλούμι͜α	νάζια, σκέρτσα	çalım
τυρα̤ννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
τυρα̤ννίζ’νε	τυραννούν, ταλαιπωρούν
χ̌ειλόπα	χειλάκια
ψ̌η	ψυχή
ψηλομύτ’σσα	ψηλομύτα